هوش مصنوعی: تو با درخشش یاقوت، خود را زیبا نشان دادی، اما در پس این زیبایی، نیت بد و قصد آسیب به جان دیگران را داشتی.

هوش مصنوعی: از لب‌های شیرین تو خواستم که شکر باشند، و تو هر دو لب‌ات را به شکرینه‌ای پر از شکر تبدیل کردی.

هوش مصنوعی: گفتم که در این لحظه شکری پیدا کردم، تو آن را از زیر آستین پنهان کرده بودی.

هوش مصنوعی: از ناامیدی و درد دل من، تو با لبان زیبا و شیرین‌ات چگونه می‌توانی چنین بی‌تفاوت برخورد کنی؟

هوش مصنوعی: این رفتار و روحیه تو شایسته نیست که بخواهی از روی خشم به دیگران آسیب برسانی.

هوش مصنوعی: در ابتدای ارتباط، با ناز و زیبایی خود من را مسحور کردی و قلبم را از شادی در پیوند با تو پر کردی.

هوش مصنوعی: در پایان کار، هنگامی که از دست رفته بودم، چشمانم را به خاطر دوری‌ام به شدت گریان کردی.

هوش مصنوعی: تو با ناز و فریب خود، قلبم را نشانه گرفتی و به گونه‌ای که مانند کمان می‌چرخیدی، مرا به شدت درگیر کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که احساس کردی قلب من به چیزی علاقه‌مند است، بدتر از آنچه که بودی، بر من تأثیر گذاشتی.

هوش مصنوعی: آن چه با عطار کردی، نشان دهنده‌ی ظالمی و اثر آن چنان است که مانند حرکت دورترین ستاره‌ها به نظر می‌رسد.