هوش مصنوعی: ای خورشید، از چهره‌ات نشانی و آیتی آشکار است، در کنار جام سرخ تو داستانی از کوثر وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس هیچ وقت آیتی زیباتر و شگفت‌انگیزتر از خط سیاه تو در دل سطرهای زیبای طبیعت ندیده است.

هوش مصنوعی: بر اساس نیت و احساساتی که در قلب من وجود دارد، به زیبایی و حروف زلف تو، داستانی بی‌نظیر و عالی می‌سازم.

هوش مصنوعی: تو با نقش خط و مهر خود دل مرا شکستید، اما من هیچ دلخوری از شما ندارم و نمی‌خواهم شکایتی بر دوش قلم آورم.

هوش مصنوعی: آب حیات در تاریکی گمراهی وجود دارد. تا چه زمانی سایه بادمجان تو می‌تواند راهنمایی کند؟

هوش مصنوعی: به نور و روشنی خورشید نگاه کن که چگونه با زیبایی و جذابیت زلف تو سایه‌اش شکل می‌گیرد و این سایه به نوعی حمایت از آن نور است.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زلف تو به من آسیب جدیدی می‌رسد، و من از آن زمان بی‌خبر هستم که این آسیب چه پایانی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی موهای تو به زیبایی تاب می‌خورد، نمی‌دانم تا کی باید منتظر بمانم تا نسیم لطف تو به من برسد.

هوش مصنوعی: موهای تو از دروازه‌ای به نام دربند تا سرزمین ختن کشیده شده است. این زیبایی دلنشین تو خوشبختی‌ای را به ارمغان آورده که به زیبایی سرزمین تو مرتبط است.

هوش مصنوعی: عطار زمانی که زنده بود، هرگز به جز محبت و دوستی نسبت به تو، که در نظرش بهترین چیز بود، عمل زشتی انجام نداد.