هوش مصنوعی: از دل من به مانند ویرانه‌ای به سوی زندگی می‌آید؛ نوشیدن شراب، جانم را به آتش می‌زند و در عوض، آبی را به من می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به من شراب داد و گفت بنوش و ساکت باش، چرا که هیچ شرابی لذت‌بخش‌تر از این نچشیده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که جان از دل شوق و عشق سیراب شد، در میان آن جان، نوری درخشید و درخشش آفتابی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: اگرچه او به سکوت دستور داد، اما قلب من در این سکوت نمی‌تواند تاب بیاورد.

هوش مصنوعی: از عمق جانم ناله می‌کنم تا آن شمعی که جان‌ها را روشن می‌کند، پرده‌ای از زیبایی‌اش را کنار بزند.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی دوست خوشمزه و دلنشین را دیدم، از شوق و شادی دل بر شوقی حس کردم و به مانند کبابی که بر روی آتش می‌جوشد، شاد شدم.

هوش مصنوعی: ناگهان در درونم احساسی عجیب و گیج کننده به وجود آمد.

هوش مصنوعی: جهان به خودش توجه زیادی دارد و من در این میان یک ناآشنا هستم که در هیچ زمینه‌ای شناختی از خودم ندارم.

هوش مصنوعی: در این جا همه ما در مانده‌ایم و کسی نیست که به مشکل ما پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: به عطار برو و او را صدا بزن، زیرا این احساس سوزان و آتشین در دلم آغاز شده است.