هوش مصنوعی: در این جهان، تو همه چیز هستی و در میان موجودات، مرکز وجود تو هستی.

هوش مصنوعی: این دریا چقدر پُر امواج و پرهیجان است، تمام موجودات در آن گم شده‌اند و هیچ علامتی از خود به جا نمی‌گذارند.

هوش مصنوعی: این راهی است که نه سرش مشخص است و نه پایش، اما با این حال، راهی است که به محو شدن منتهی می‌شود و کاروانی در آن حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همچون خیالی زودگذر و ناپایدار، واقعیت‌ها و حقیقت‌ها گاهی به وضوح دیده می‌شوند و گاهی پنهان می‌گردند. مانند بوقلمون که به خوبی تغییر رنگ می‌دهد و نمی‌توان به سادگی به آن اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی به چیزی می‌نگری، ممکن است آن را کوچک و بی‌اهمیت ببینی، اما در واقعیت، آن چیز می‌تواند معنای عمیق و ارزشی داشته باشد.

هوش مصنوعی: عجب کار عجیبی است که معشوق باعث به وجود آمدن تمامی زیبایی‌های جهان است، اما خود او در میان این زیبایی‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل همه پر از محبت و عشق اوست و دل خود او (خدا) در میان جان‌ها محو شده است، به‌طوری‌که جان‌ها هیچ‌گونه درکی جز او ندارند.

هوش مصنوعی: اگر چیزی جز او نمایان شود، وجود ندارد و اگر در دل چیزی باشد، آن هم فقط اوست.

هوش مصنوعی: عجب چیزی است که هر یک ذره‌اش خود به تنهایی یک چیز کامل و مشخص است، و من چه چیزهایی می‌گویم که همین و همان است.

هوش مصنوعی: دل من پر از رازها و شگفتی‌های فراوان است، اما زبانم نمی‌تواند حتی یکی از آن رازها را بیان کند.

هوش مصنوعی: در چنین مکان و شرایطی، فرید چگونه می‌تواند صحبت کند؟ زبان او گنگ و بی‌فایده است و هیچ‌گونه بیان و بیانی ندارد.