هوش مصنوعی: ای تو که با یک اشاره‌ات، جان‌های زیادی را به خون آغشته کرده‌ای؛ چهره‌ات مانند خورشیدی است که زیبایی را به نهایت خود رسانده است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌ای که نه در روز به چشم آمده و نه در شب، هر سال به مانند ماه، چهره‌ات را با ماه و سال هماهنگ کرده است.

هوش مصنوعی: آفتاب چهره زیبای تو ناگهان تصویری از خود را منعکس کرده که به سبب آن اجسام متعجب و روح‌ها سرشار از شادابی شده‌اند.

هوش مصنوعی: ماهی که در تمام طول خود، تصویر تو را دارد، همچنان که روی تو درخشان است، آن را همچون دالی در پس خود نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در ابتدا مانند سکه نقره‌ای درخشان و درخشان بوده‌ای و در پایان به خاطر شرم از زیبایی‌ات، چهره‌ات مانند هلال ماه شده است.

هوش مصنوعی: یک نگاه نازک و مغرور تو می‌تواند حتی قوی‌ترین و سرکش‌ترین افراد را تحت تأثیر قرار دهد و به راحتی آن‌ها را تسلیم خود کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو نور و زیبایی ماه و خورشید را تحت تاثیر قرار داده است و هر کدام از آنها را با ویژگی‌های خوب خود پر و بال داده‌ای.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند رنگ شبرنگی است که در آسمان درخشش خورشید را کم رنگ کرده و به زوال نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: دل در حسرت و آشفتگی است، در حالی که زمانه به گونه‌ای پیش می‌رود که حتی ناچیزترین یاد تو را می‌پروراند.

هوش مصنوعی: دل مثل پرنده‌ای که از زلف تو خسته شده، از در بیرون پرواز کرد. اکنون در خون خود غوطه‌ور است به خاطر آن خط و خالی که تو بر صورتت داری.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بوی وصال تو نه دل ما را خوشحال کرد و نه جان ما را شاداب، اما با این حال، دل و جان ما در زمان وصال به تو مشغول بودند.

هوش مصنوعی: کسی که از نظر بینایی و مشاهده‌ی دقیق‌تر باشد، توانسته است حتی بدون دیدن، زیبایی و نشانه‌های خاص تو را درک کند و چهره‌ی تو را طوری وصف کند که دیگران در سکوت به تماشای آن بنشینند.

هوش مصنوعی: شعر فرید به توصیف لب‌های تو آن‌قدر دلنشین است که او برای وصف چشمانت جادوگری را حلال کرده است.