هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر شراب خوبی داری، به من بنوشان تا جان بی‌قرارم به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: برخیز و در صبحانه جشنی برپا کن، یک ظرف شراب به ما بده تا بنوشیم.

هوش مصنوعی: صبح فرارسید و شب از بین رفت، بنابراین کسانی که در خواب غفلت هستند، شایسته‌ی سرزنش و نکوهش‌اند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مانند گل زیبا و باطراوت باشی، از زهر و درد کم کن و به خودت باده‌ای خوشبو و دلچسب بده.

هوش مصنوعی: مثل گل باش و نوش جان کن باده‌ای زیبا، همچون بلبل به سوی گل پیام برسان.

هوش مصنوعی: از خودت ببخش و بگیر، چون ممکن است زمان خوشی و شادی باشد. در این روزهای زیبا، با دل خوش زندگی کن و از آن لذت ببر.

هوش مصنوعی: اگر در دل کسی هیچ دردی نیست، پس چرا مستان را به‌طور مداوم شراب می‌دهی؟

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ آماده است و به ما نزدیک می‌شود، بهتر است که از سخنانی که ممکن است موجب گرفتاری ما شود، پرهیز کنیم و به دقت عمل کنیم.

هوش مصنوعی: عطار در دل خود اندوهی دارد که همچون شعله‌ای می‌سوزد. او از دل این غم به دنبال آرامش است و به کسی می‌گوید که به او شراب خامی بدهد تا شاید این درد را فراموش کند.