هوش مصنوعی: ای لبت که مانند دانه‌های باارزش بسته شده، دهانت شیرینی را در خود حبس کرده است.

هوش مصنوعی: پرندگان رنگارنگ نوشته‌های تو سینه‌ای پراز شکر گشوده و کمر به زیبایی بسته‌اند.

هوش مصنوعی: خط زیبا و خوشنویسی تو، مانند افسانه‌ای درختی است که شاخه‌های آن به هم پیوسته‌اند و همه را به هم متصل می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن خط سبز که بر چهره زردم نقش بسته، دل‌نگرانی‌ها و دردهای فراوان مانند جگر جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: عاشق دائماً با جان و دل خود به تو عشق می‌ورزد و در هر لحظه دل جدیدی برای تو می‌سازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از تو مویی برداشته، برای او، نه از مو نخواهی بافت.

هوش مصنوعی: با لبخند شکرآمیز خود، سخن بگو و در را به روی دیگران باز کن؛ زیرا هیچ کس ندیده که گره‌ای بسته شود.

هوش مصنوعی: چرا این قدر منتظرت بمانم و درِ دلت را بزنم، در حالی که همیشه بسته است؟

هوش مصنوعی: لطفاً با یک نگاه به دل من توجه کن و آن را نسوزان، زیرا زندگی من به آن نگاه وابسته است.

هوش مصنوعی: اگر کمتر بسوزم، اگرچه نمی‌توانم به طور واضح از خیانت‌های تو سخن بگویم، اما چندین بار در خفا تو را فریب داده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم عطار پر از اشک است و دل او به دلیل دوری تو در خطر و ناراحتی قرار دارد.