هوش مصنوعی: من در جایی نیستم که بتوانم زیبایی تو را ببینم، اما امیدوارم بتوانم از تصویر خیال تو بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: ای کاش که غباری از مسیر تو، سرمهٔ چشمانم می‌شد تا هرگز ندانم که چه زمانی شانس دیدن تو را پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: در خیابان امید، صدها هزار دل که به کمال رسیده‌اند را می‌بینم که به احترام در و درگاه جلال و عظمت تو خاک بوس می‌کنند.

هوش مصنوعی: مثل پروانه، به عشق تو پر و بال می‌زنم، هرگاه شبی روشنایی آن شمع زیبایی‌ات را ببینم، در غم تو ذوب می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر فکر کردن به او به شدت ناراحت و افسرده شده است. از حالا به بعد، جان و دل من به خاطر این اندیشه‌ها به درد می‌آیند و نمی‌دانم در چه وضعیتی قرار دارم.

هوش مصنوعی: تو همیشه در غم خود در کنار من هستی و من خوشبختم که اگر فقط یک سال یک بار هم تو را ببینم، برایم ارزشمند است.

هوش مصنوعی: من به قدری به تو عشق می‌ورزم که خود را به خاک پای تو بدل کرده‌ام و آرزو می‌کنم که دلbroken من را آبیاری نکنید. حتی اگر درد و رنج من را ببینی، باز هم تو را حلال می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مورد غم تو صحبت کند و آن را شرح دهد، من هیچگاه ناراحت نخواهم شد و هیچ گونه بی‌حوصلگی یا دلزدگی را احساس نخواهم کرد.