هوش مصنوعی: من آنقدر شهامت ندارم که به تو سلام کنم، زیرا از عشق و امید به رسیدن به تو دلخوشم.

هوش مصنوعی: اگرچه به درخواست من پاسخ نمی‌دهی، اما وقتی صدای من را بشنوی، متوجه می‌شوی که قصد من تنها سلامتی و خوبیت برای توست.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم به دور تو بیفتم، پس دور در و دیوارت می‌چرخم.

هوش مصنوعی: پرندهٔ تو باید به نیکویی و مهارت باشد، اما من کیستم که آرزوی گرفتار شدن در دام تو را داشته باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر تو و عشق به تو خود را فراموش کرده‌ام، تا حتی نفس کشیدنم هم با یاد تو و نوشیدن از جام عشق تو همراه باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو با شمشیر حسام به من حمله کنی، من جانم را به تو تقدیم می‌کنم و زخم شمشیر تو را به جان می‌خرم.

هوش مصنوعی: من دلی ندارم و اگر هم داشتم، سوخته‌ام از وعده‌های ناامیدکننده‌ات.

هوش مصنوعی: من از تو چیزی خواسته‌ام و تو گفته‌ای که برای من باید چیز دیگری بیاوری، که دوباره به من بدهی.

هوش مصنوعی: اگرچه خون من بر تو حلال است، اما اگر به من بوسه ندهی، احساس می‌کنم که باید به تو آسیب بزنم.

هوش مصنوعی: تمام خوبی‌های جهان برای تو اختصاص یافته است، به همین دلیل نمی‌دانم چطور تو را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که جانم در یاد تو باشد، جسم من هم به نام تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسانی که هیچ ارزش و احترامی ندارد، در حقیقت تنها یک جسم بی‌معنا است و اگر این شخص را در برابر سگی بگذاری، ممکن است برای آن سگ هم هیچ اهمیتی نداشته باشد. در واقع، اشاره به بی‌ارزشی و ناتوانی فردی دارد که نمی‌تواند از خود در برابر دیگران دفاع کند.

هوش مصنوعی: اگر همه عطرهای دنیا را هم برای من بیاوری، باز هم آن را صرف خط نوشته‌ام می‌کنم.