هوش مصنوعی: راه عشق، راهی است که انتهایی ندارد. اگر می‌خواهی در این مسیر قدم بر داری، باید جان و دل خود را به کار بگیری و از دیگر مسیرها دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر از زندگی سیر شده‌ای، توجه کن که جان انسان در آن دنیا بسیار ارزشمندتر از این دنیاست، چرا که یک جان اینجا به ازای آنجا هزاران جان ارزش دارد.

هوش مصنوعی: هر بار که تو زندگی و عشق را تقسیم می‌کنی، هزاران روح تازه و پر از زندگی به تو تقدیم می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در یک قدم، صد نفر جان خود را فدای تو کنند، این فداکاری را بپذیر، زیرا جان‌ها بسیار زیاد هستند و ارزش چندانی ندارند.

هوش مصنوعی: چه کار می‌کنی وقتی که نیمه‌جان هستی، در حالی که همواره زندگی‌ات را با زیبایی تزئین کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: کسی که در این مسیر به خاطر جان خود زنده است، به خاطر گناهانش همیشه احساس شرمندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: شب گذشته، عشق محبوبم به من ندا داد و گفت که امشب شب خاصی است.

هوش مصنوعی: اکنون بی‌خود و بی‌توجه بیا تا به وصل و پیوندی برسی؛ زیرا که پیوند عشق بدون محبت و تأثیر دیگر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که قلبت در عشق محبوب ناپدید می‌شود، عشق معشوق همچون جانی بی‌قرار در دل خواهد ماند.

هوش مصنوعی: برای ورود به دنیای عشق، نخستین گام‌تان باید به خودتان آسیب برسانید، سپس می‌توانید زندگی را تجربه کنید.

هوش مصنوعی: بعد از آن که سوختن را تجربه کردی، می‌فهمی که نور عشق در بین شعله‌های آتش وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به حالتی از فروتنی و افتادگی برسی و مانند خاکستر یا ذره‌ای کوچک شوی، در این حالت به شادی و نشاط می‌آیی، چرا که حقیقت و زیبایی زندگی همچون خورشیدی تابان در کنار تو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تو از کشتن و سوختن نگران نباش، چون خورشید تو را تسلی می‌دهد و غم‌های تو را کاهش می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی می‌تواند از نور خورشید، رشته‌ یا طنابی بسازد که خود در هستی‌اش بسیار کوچک و ناچیز است.

هوش مصنوعی: کسی که در درون خود ثابت و پایدار است، به او نصیحت نکن که این کار او را به بند می‌کشد.

هوش مصنوعی: در این جمع، کسی وجود دارد که باید مانند شمعی نشسته باشد و در سکوت، آماده‌ی فدا کردن خود باشد.

هوش مصنوعی: در طول شبانه‌روز، عطار در این فکر است که مانند گلی که پر از خون است و مانند نرگس ضعیف، دچار رنج و اندوه شده است.