هوش مصنوعی: از عشق و وابستگی به تو در حال رنج کشیدن هستم، ولی تو به احساسات من توجهی نداری. البته با این درد و رنجی که دارم، این سؤال را می‌پرسم که چه زمانی این وضعیت را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر شب، با حسرت و غم دوری تو، به اندازه‌ی یک زندگی درد و اشک از اعماق وجودم می‌ریزم.

هوش مصنوعی: هر چند که به اندازه یک کاه سبک شده‌ام، اما از شدت دوری، بار غم را به اندازه یک کوه بر دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از تو دورم، بدون تو درد و رنج تازه‌ای را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: تمام آن درد و رنج که کشیدم، در نهایت هیچ بوده و از بین رفته است. اکنون فقط خود این حالت درد و غم را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من که عطار هستم، به خوبی می‌دانم که این مصیبت از آسمان و تقدیر به من رسیده است.