هوش مصنوعی: به دنبال این باش که این مسیر که می‌روی، مسیری است که به عشق راه می‌برد و نه به عقل و دانش.

هوش مصنوعی: هر کس که قدم در این مسیر می‌گذارد، در ابتدا دشمن جان و دشمن تن خویش شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند چطور باید در این مسیر پرپیچ و خم و دشوار حرکت کرد، زیرا هر کسی ممکن است در این راه سردرگم شود.

هوش مصنوعی: گاهی از چشمانش اشک می‌ریزد و گاهی با چهره‌اش آن اشک‌ها را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر هر روز صد جان هم به او داده شود، باز هم یک جان اضافی به معشوق تقدیم می‌کند.

هوش مصنوعی: دل او همیشه سرشار از زندگی و شادابی است، حتی اگر یک لحظه نفسش به تنگ بیفتد و بمیرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی فردی در عشق تلاش و کوشش می‌کند، مانند یک سندان که تحت ضربه قرار می‌گیرد، به او فرصت و توان بیشتری برای پیشرفت در احساساتش داده می‌شود. عشق با چالش‌ها و سختی‌ها، انسان را محکم‌تر و استوارتر می‌سازد.

هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا به اندازه یک ذره باشد، خود را در هوایی می‌داند که در آن نفس می‌کشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از آتش‌هایی که به اینجا رسیده‌اند، به آب تبدیل شده و مانند یخ سرد شده‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از دریاها هستند که گوهرهای پاک و گرانبهایی در خود دارند، اما در اینجا فقط یک قطره آب از آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: به جلو صف نرو، چراکه تو نه مرد هستی و نه زن؛ لباس تو مثل پارچه‌ای نازک و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خود را از پریشانی و آشفتگی درون دور نگه‌دار، زیرا در وجود تو چیزی نه پاک و بدون دردست، نه به آرامش رسیده است.

هوش مصنوعی: در این مسیر، دل شیدای عطار از حیرت بیشتر از آن مردی که در برابرش قرار دارد، مضطرب و ناآرام است.