هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ی تو نگاه کردم، دیگر به کعبهٔ دیگر نیازی نداشتم و تمام توجه‌ام به سمت تو جلب شد.

هوش مصنوعی: وقتی به سوی کعبهٔ تو روی آوردم، به طور جدی و با احترام زیادی نماز و عبادت کردم.

هوش مصنوعی: در حیرت و سرگردانی به دور آن کعبه می‌چرخیدم و هر لحظه به عشق و شوق بیشتر دورش می‌گشتم.

هوش مصنوعی: روزی بدون اینکه خودم بخواهم، در دفتر عشق تو نگاهی انداختم.

هوش مصنوعی: انگار که سال‌ها شب و روز به مطالعه پرداخته‌ام تا بتوانم همه چیز را در یک لحظه به بهترین شکل بیان کنم.

هوش مصنوعی: وقتی تو را دیدم، تمام وجودم را به تو بخشیدم و از همه چیز فراتر رفتم.

هوش مصنوعی: از آن روز که زیبایی تو را شناختم، دلم به شدت زخمی شد و احساساتم را عمیقاً تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: من در کنار دل نشسته‌ام و جانم را در برابر تو قرار داده‌ام، به طوری که به کمرتو تکیه زده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی اصلی تو را درک کردم، دیگر به خوبی‌ها و بدی‌ها و نیک و شر اهمیتی ندادم.

هوش مصنوعی: زمانی که دلم مثل خورشید روشن و سرشار از نور شد، همه چیز را چون دور و برم تجربه کردم و به سفر درونی پرداختم.

هوش مصنوعی: داستان قدرت و عظمت تو را نقل می‌کردند، در حالی که من با دل شکسته و سوخته خود، از زمین برخاسته‌ام.

هوش مصنوعی: به میکده که رفتم، با شوق و شعف بسیار، چنان شاد و سرمست بودم که از شدت خوشحالی، به رقص درآمدم و تمام نگرانی‌ها و دردهایم را فراموش کردم.

هوش مصنوعی: وقتی بوی شراب عشق به مشامم می‌رسد، از دو جهان و تمام مسائل آن بی‌خبر می‌شوم.

هوش مصنوعی: من هر لحظه از عشق، چهره‌ی عطار شکسته را زیباتر و درست‌تر می‌کنم.