هوش مصنوعی: دیروز وقتی به دل خود نگاه کردم، احساس کردم که در شرایطی ناگوار و دلگیر قرار دارد، مانند خانه‌ای که غم و اندوه در آن حاکم است.

هوش مصنوعی: به دل گفتم حالا چه خبر، او پاسخ داد که بوی آشنایی را حس کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در بازی عشق، خود را مانند گوی‌ در میدان چوگان یافتم که نه سر دارد و نه پا. این نشان دهنده‌ی آشفته‌حالی و ناتوانی در کنترل احساسات و حالت‌های عاشقانه‌ام است.

هوش مصنوعی: خواستم قلبم را به او تقدیم کنم چون احساس کردم که برای جانم ارزش قائل شده‌ام.

هوش مصنوعی: قبل از من، روح او رفته بود، هرچند من در حالتی بی‌جان توانستم به بقای خود ادامه دهم.

هوش مصنوعی: این ابدیت و ماندگاری ناشی از عشق است، نه فقط از زندگی. زیرا عشق باعث شده است که من احساس زنده‌تری داشته باشم و به نوعی جان تازه‌ای پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من مردم را به چشم خود می‌بینم، زیرا در چشمانم جایی برای آن‌ها یافته‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه زلف او پیچ و تاب‌های زیادی داشت، اما من در هر یک از این پیچ‌ها راه حلی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: با آنکه تلاش کردم، نتوانستم آنچه را از جذابیت‌ها و دلربایی دریافت کرده‌ام، به راحتی حل کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که با خون خودم بر چهره‌ی هر قطره اشکی که ریختم، گواهی ثبت کردم، به حقیقتی رسیدم.

هوش مصنوعی: وقتی به دور از او پای بند شوم، به خاطر تجربه‌ای که از خون دل دادن برای عشق او داشته‌ام، دوباره به همان حالت می‌رسم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی به زیبایی و جذابیت زلف معشوق فکر کردم، تمام تلاش‌ها و فکرهای من به جایی نرسید و در نهایت به تاریکی و ناامیدی منتهی شد.

هوش مصنوعی: با دهانش تا جایی مشکل پیدا کرد، قلب دایمش را در شرایط سختی یافتم.

هوش مصنوعی: در هوای او، دل عطار را به اندازه ذره‌ای کوچک کردم، چون که به پرنده‌ای دست یافتم.