هوش مصنوعی: من زیبایی چهره‌ات را به حدی می‌بینم که گویی به تمام زیبایی‌های جهان نگریسته‌ام.

هوش مصنوعی: همه چیز در آن آینه مشخص است و من از آینه چیزهایی را که پنهان است، دیده‌ام.

هوش مصنوعی: در آیینه تصویری از چیزهای بسیار وجود دارد، اما من از آنچه در آیینه می‌بینم و نشان می‌دهد، بی‌نیاز شده‌ام.

هوش مصنوعی: تصویر در آینه به خاطر خود آینه نیست؛ من این را به خوبی درک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: همه چیز در این آینه نمایان است و حافظ خود را در این آینه مشاهده کرده است.

هوش مصنوعی: صورت آینه مانند جسمی است، اما نور آینه را من جان دیده‌ام.

هوش مصنوعی: جوهر آن آینه را هیچ‌کس ندیده است؛ من چه چیزی هستم وقتی که حقیقت را مستقیماً دیده‌ام.

هوش مصنوعی: اما من هیچ‌گاه کسی را ندیده‌ام که بتواند توصیف یا بیان درستی از آن گوهر ارزشمند داشته باشد.

هوش مصنوعی: تمام ذرات جهان از او جدا هستند، اما من او را در میان همهٔ آنها دیده‌ام.

هوش مصنوعی: من از همه چیز بی‌نیاز شده‌ام، بنابراین به همه چیز توجه کرده‌ام و همه را در نظر گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: با تو و بدون تو نمی‌دانم چگونه باید این موضوع را توضیح بدهم، زیرا نمی‌دانم چه حس و تجربه‌ای داشته‌ام.

هوش مصنوعی: در دو جهان، هیچ کس را مانند کسی که همه چیز را می‌داند، ندیده‌ام. من این شخص را دیده‌ام که در واقع همه چیز را می‌داند.

هوش مصنوعی: تمام مردان دنیای تاثیرگذار را در حالتی غمگین و ناله‌کنان دیده‌ام.

هوش مصنوعی: همیشه در مورد این ماجرا، عطار را دیده‌ام که با اشک و اندوه ناله می‌کند.