هوش مصنوعی: هر روز که چهره زیبایش ظاهر می‌شود، از دیدن او، انگار قیامت بر پا می‌شود.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم چهره او را ببینیم، اما می‌توانیم چهره کسی که مقابل او است را ببینیم.

هوش مصنوعی: من راهی به سوی او پیدا نمی‌کنم، زیرا از هر طرفی که تلاش کرده‌ام، برآمدم و نتوانسته‌ام به او برسم.

هوش مصنوعی: از زمانی که به چهره‌ او نگاه کرده‌ام، مانند قرعه‌ای شوم در کنار او قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در هرنفسی که می‌کشم، باید هزار زندگی داشته باشم تا بتوانم موهای او را به دام اندازم.

هوش مصنوعی: هر روز به تازگی از هند به دست او می‌آید.

هوش مصنوعی: هر شب، جان انسان در دستش قرار می‌گیرد و از سرزمین ترکستان به هزاران هندو می‌رسد.

هوش مصنوعی: پسری به زیبایی مروارید در خوابش زمزمه‌ای دلنشین می‌خواند و در گوش او حلقه‌ای به نشانه محبت آویزان شده است.

هوش مصنوعی: خورشید با تابش خیره‌کننده‌اش در آسمان، به مانند شمشیری می‌درخشد و ابرها را به حالتی از تسلیم در می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل در برابر زیبایی و جذابیت چشمان او همچون در برابر خطر و تهدید آب و آتش قرار می‌گیرد. زیبایی او به قدری فریبنده و دلرباست که انسان را به سوی خود می‌کشد، حتی اگر در این کار خطرهایی هم نهفته باشد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم ابروی او را ببینم، مانند رستم، تا زمانی که این کمان بر بازویش باشد.

هوش مصنوعی: رستم که به نیروی خود مشهور است، حتی پس از گذشت هزار سال هم نمی‌تواند چشمان زیبا و کمان ابروی دلربا را از خاطر ببرد.

هوش مصنوعی: عطار به زیبایی ابروی محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که این زیبایی برای او دردی به وجود آورده که هیچ درمانی ندارد. در واقع، این درد ناشی از عشق و وابستگی است که تنها می‌تواند او را آزار دهد و هیچ راهی برای رهایی از آن وجود ندارد.