هوش مصنوعی: زیبایی تو را مانند ماه نشان می‌دهد و خط زیبایت را مانند مشک، که برای نوشتن استفاده می‌شود، جلوه‌گر می‌سازد.

هوش مصنوعی: لباس زیبای سلطان حسن همچون یک سوارکار است و ابروهای او مانند نگهبانانی می‌مانند که زیبایی او را دربر دارند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در صبح صادق، زیبایی‌ها و شگفتی‌های وجود تو را مشاهده نکرده است، هرچند که تو هزاران شگفتی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: هرگاه در عشق، حتی یک نفر صادق نباشد، همیشه صبحی کاذب و ناپایدار در پیش است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم وقتی که تو را می‌بینم، آیا خورشید در شرق می‌تابد یا در غرب.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند یک رشته حصیر باعث می‌شود که نه راهب و نه زاهد به‌مدت صد سال هم نتوانند از آن دور شوند.

هوش مصنوعی: غمزه‌های تو به قدری زیبا و فریبنده است که انگار جلب توجه و دلربایی‌اش باعث می‌شود کسی را که به آن‌ها می‌نگرد، تحت تأثیر قرار دهد و خون‌ریزی احساساتش را ضروری کند.

هوش مصنوعی: هر روز از آشفتگی‌های دنیای اطراف، با خبر می‌شوم که دل‌ها دچار غم و اندوه می‌شوند.

هوش مصنوعی: اینکه در دل محبوب تو دنیایی شگفت‌انگیز وجود دارد، شگفت‌آور است؛ زیرا در آن، دو نوع ستاره به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: من از عشق تو چگونه توبه کنم، وقتی که عشق اولم مرا به شدت تحت تاثیر قرار داده و در حالت مستی غرق کرده است؟

هوش مصنوعی: من بارها به خاطر عشق تو در تلاش بودم که بفهمم و فکر کنم، اما در نهایت عشق تو بر همه چیز غالب شده است.

هوش مصنوعی: دل من را گرفتی و گفتی که آن را محفوظ نگه‌دار، اما در عشق، دل همیشه جلب توجه می‌کند و علاقه‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم دلم را از عشق تو حفظ کنم، در حالی که اگر دل وجود داشته باشد، غایب و دور به نظر می‌رسد؟

هوش مصنوعی: عطار به خاطر عشق تو غم را تحمل کرد، زیرا می‌داند که شادی در کنار غم معنی پیدا می‌کند.