من که فرزند این سرزمینم
در پی توشه ای، خوشه چینم
شادم از پیشه ی خوشه چینی
رمز شادی بخوان از جبینم

قلب ما، بوَد مملو از شادی بی پایان
سعی ما ، بود بهر آبادی این سامان

خوشه چین ، کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین ، کجا دست حسرت زند بر دامان

منبع: پیوند به وبگاه بیرونی