غزل شمارهٔ ۱۳۶
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۳۶ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
ادبیات جهان در یک کاسه و این غزل در کاسهی دیگر
در کتابی که من دارم روش نوشته به تصحیح سعید نفیسی این شکلی اومده : شماره ۱۳۲
دوش جان دزدیده از دل راه جانان برگرفت
دل چو واقف شد به تک رفت و دل از جان برگرفت
جان چو شد نزدیک جانان دید دل را پیش او
غصهها کردش ز پشت دست دندان برگرفت
ناگهان بادی برآمد مشکبار از پیش و پس
برقع صورت ز پیش روی جانان برگرفت
جان ز خود فانی شد و دل در عدم معدوم شد
عقل حیلتگر به کلی دست ازیشان برگرفت
بی نشان جانی کدامین جان که آنچه داشت آن
گاه پیش او نهاد و گاه پنهان برگرفت
فرخا اقبال باری که در این دریای ژرف
ترک جان گفت و سر آن نفس حیوان برگرفت
شکر ایزد که در این بد که او چو من گنج خراب
بی غم و رنجی دل عطار آسان برگرفت
در نسخه ای که در این سایت است، بیت اول را من که نتوانستم بخوانم، در نسخه کتاب بیت آخر بیمعنی و نادرست به نظر میرسد. به هر حال این همه فرق در یک شعر، احتمالاً چایی ریخته بوده روی دستخط شیخ فرید الدین
با درود
در صورتیکه نسخه اعلامی سرکار خانم یگانه،مورد تایید کارشناسان باشد،به نظر می رسد،مصرع دوم بیت اول،که در آن نسخه،ذکر شده،صحیح تر میباشد:
دوش جان دزدیده از دل راه جانان بر گرفت
دل چو واقف شد به تگ رفت و دل از جان بر گرفت
تگ(تک):دویدن-دو-تاخت
در هر صورت به نظر بنده ،مصرع دوم بیت اول ،از نظر وزنی،میتواند بهتر شود،مثلا به جای:
دل خبر یافت و به تگ خاست و دل از جان بر گرفت
می توان گفت:
دل خبر یافت،به تگ خاست،دل از جان بر گرفت