هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی‌ها در خاک و غم و اندوهی که به زمین ریخته شده، ناپدید می‌شوند، ای عزیزان، باید مراقب باشید و از این وضعیت آگاه باشید.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باشید از زمانی که دو صورت، مانند برگ گل، در خاک دفن شوند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه نه می‌توانید شکایت کنید و نه می‌توانید به خاطر او به زمین بیفتید.

هوش مصنوعی: حال، قدرتی در دست شماست که همچنان در طول روز و شب، وجود دارد و به شما اجازه می‌دهد تا در این موقعیت باشید.

هوش مصنوعی: چرا در انجام امور درست و خداپسندانه سستی می‌کنید؟ اگر می‌خواهید به هدف‌هایتان برسید، باید با انرژی و جدیت عمل کنید.

هوش مصنوعی: آنگاه که به شجاعت تو افزوده می‌شود و در زندگی‌ات کار بزرگی انجام می‌دهی، این امر موجب افتخار تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به خوبی فرمانبردار باشی، باید از نادانی ولو به مدت کوتاهی دوری کنی.

هوش مصنوعی: هیچ کدام از همراهان و دوستداران واقعی‌ات در کنارت نمی‌مانند، جز درد و حسرتی که در دل داری و اندوهی که در صبح زود به دل می‌آوری.

هوش مصنوعی: تو هرگز شب را در رنج این کار به سر نبردی و از خودت غافل هستی تا روزی که به مشکلات برسی.

هوش مصنوعی: ای دوست، خواب نرو تا وقتی که بیدار شوی و شایستهٔ فهم اسرار و رموز زندگی گردی.

هوش مصنوعی: چرا خوابیده‌ای؟ تو که مدت زیادی در این دنیا نخواهی بود، پس از خواب مرگ بیدار شو و به خود بیا.

هوش مصنوعی: بروم که خواب خود را فراموش کنی، مگر اینکه خرد را بیدار کنی.

هوش مصنوعی: نگاه کن که این آفتاب نتوانسته چشم کسی را از خواب بیدار کند و همواره در حال خواب است.

هوش مصنوعی: اگر مانند آفتاب این درد ناشی از بی‌خوابی بر تو باشد، چهره‌ات زرد خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای روز و شب که در خواب غفلت فرورفته‌اید، حالا صبح پیری فرارسیده و تو هنوز در خواب هستی.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌ترسی که مرگ باعث شود قلبت آرام و ناآرام شود؟

هوش مصنوعی: تو در خواب هستی و کسانی که وفادار و عزیز به تو بودند، از کنار تو رفته‌اند.

هوش مصنوعی: تو همانند نقره‌ای با ارزش در زندگی این دنیا باقی مانده‌ای و باید در راه خود مصمم و با اراده بمانی.

هوش مصنوعی: از بی‌توجهی در شلوغی باقی ماندی و ذهنی پر از ادعا و خیال در تو باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده که شب‌ها خواب طویل و عمیق کشیده می‌شود و صبح‌ها به‌سختی از خواب بیدار می‌شود. همچنین بیانگر این است که وقتی به خواب می‌روی، دیرینه از خواب خود آگاه نمی‌شوی. به طور کلی، این شعر حس خواب‌آلودگی و بی‌خبر بودن از زمان را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: دوست من، در صبحگاه وقت را بیهوده تلف نکن، زیرا در این زمان تو از سلامت و امنیت برخورداری.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم صبحگاهی به مشام می‌رسد، در آن لحظه می‌توانی هر چیزی را که می‌خواهی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر بار که لباس خاصی از درگاه دریافت می‌شود، در صبحگاهان، آن را به تن می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی شب به صبح تبدیل می‌شود، چرخش زندگی مانند حلقه‌ای در گوش ما نمایان می‌شود و ذرات خاک در حرکت و جوش و خروش قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که از حقیقت بوی خوشی می‌گیرند، در لحظه بیداری، حالتی خاص و شگفت‌انگیز دارند.

هوش مصنوعی: اگر تو راهی به آن درگاه داری، در صبحی که خون آلود است، ناله‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای دل! در آن لحظه که از خواب بیدار می‌شوی، با آهی آرام و بی‌صدا به حرم برو.

هوش مصنوعی: از دل پر از درد و غم خود، لحظه‌ای پاک و خالص برآور که بسیاری از مردم صبح را می‌بینند در حالی که تو هنوز در خاک هستی.

هوش مصنوعی: در شب که تاریکی فرا می‌گیرد، آن حلقه را به دست بگیر و دل آشفته و شیدایت را به زنجیر کشانده و آرام کن.

هوش مصنوعی: دستت را بر دل دیوانه بگذار و با شادی فریاد بزن.

هوش مصنوعی: از زبان خود را باز کن و با خدا به راز و نیاز بپرداز، و از دردی که مدت‌ها در دل‌دارید سخن بگو.

هوش مصنوعی: اگر خوشی مانند باران بر چهره‌ی تو بریزد و از ناراحتی و دل‌نگرانی خارج شوی، ممکن است که این خوشی تو را از مشکلات و موانع قلبی‌ات آزاد کند.

هوش مصنوعی: زمانی که در آن لحظه بتوانی آهی از دنیا و آنچه در آن است برآوری، خوش‌تر از آن چیزی است که در دنیا وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای عزیز، عمرت به سرعت می‌گذرد، پس از فرصتی که داری بهره‌مند شو و در خواب نرو.

هوش مصنوعی: در شب در خواب هستی و در روز در خواب غفلت به سر می‌بری، شرم بر تو باد که در دنیای غفلت غرق شده‌ای.

هوش مصنوعی: ای خوابیده، بیدار شو و از گناه دست بردار! چرا مدت زیادی خوابیده‌ای، در حالی که قبر تو محل خواب تو خواهد بود؟

هوش مصنوعی: هزاران جان عزیز و روشن، فدای جایی می‌شود که صبح‌خیزان در آن سجده می‌کنند.

هوش مصنوعی: چه لذتی دارد که در شب‌های تاریک، نیاز خود را به حق تقدیم کنی.

هوش مصنوعی: شادی را در دل خاک مدفون می‌کنی و بر چهره‌ات غم را گذاشته‌ای، اما به خودت پاسخ نمی‌دهی.

هوش مصنوعی: تمام هستی در سکون و آرامش است، زیرا مسیر تو به حقیقتی قطعی و مشخص رسیده است.

هوش مصنوعی: دست نیاز به سوی او دراز می‌کنم، گاه با اشک و گریه و گاه با نماز.

هوش مصنوعی: بخواب کسی که مردم دور او خوابیده‌اند و تو تنها او را می‌بینی و هیچ کس دیگری نیست.

هوش مصنوعی: از گروه نادانان دور شده‌ای و با حقیقت به یکدیگر نزدیک شده‌اید.

هوش مصنوعی: اگر یزدان در چنین شبی به من لطف و کرامتی عطا کند، من نیز شکر او را تا همیشه به جا می‌آورم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در شب تاریکی، به خدا نزدیک شود و از خودخواهی دور بماند.

هوش مصنوعی: بهتر از این که یک شب او را بیدار نگه‌داری، چه کاری می‌توانی انجام دهی؟

هوش مصنوعی: شما به مدت صد شب بیدار ماندید و در این مدت به لذت‌ها و خوشی‌ها مشغول بودید.

هوش مصنوعی: یک شب را بیدار بمان و به یاد خدا باش، حتی اگر در دیگر شب‌ها نفس و زندگی را داشته‌ای.