بخش ۵ - الحکایه و التمثیل
وصیت کرد مردی مال بسیار
که چون مردم برند این پیش مختار
که تا این را بدرویشان رساند
که مهتر مستحق را به بداند
چو بردند آن همه زر پیش مهتر
بقدر نیم جو برداشت زان زر
چنین گفت او که گر در زندگانی
بدادی این قدر آن مرد فانی
بدست خود بسی بودیش بهتر
که بدهد این همه زر خاصه مهتر
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
وصیت کرد مردی مال بسیار
که چون مردم برند این پیش مختار
هوش مصنوعی: مردی به دوستانش گفت که وقتی من از دنیا رفتم، مال و داراییام را به مختار بسپارید و از او بخواهید که با آن مال به درستی رفتار کند.
که تا این را بدرویشان رساند
که مهتر مستحق را به بداند
هوش مصنوعی: تا این موضوع را به درویشان برساند که باید به شایستهترین شخص توجه کنند و او را بشناسند.
چو بردند آن همه زر پیش مهتر
بقدر نیم جو برداشت زان زر
هوش مصنوعی: زمانی که همه آن طلاها را به پیش سرپرست بردند، او به اندازه نیم جو از آن طلا برداشت کرد.
چنین گفت او که گر در زندگانی
بدادی این قدر آن مرد فانی
هوش مصنوعی: او گفت که اگر در زندگی به آن مرد فانی این قدر داده میشد، به چه چیزهایی نائل میشد.
بدست خود بسی بودیش بهتر
که بدهد این همه زر خاصه مهتر
هوش مصنوعی: اگر تمام این ثروت را به دست خودت به دست بیاوری، بهتر از این است که این همه طلا را به شخصی دیگر بدهی، حتی اگر آن شخص خیلی مهم باشد.