هوش مصنوعی: ای خدا، دلم پر از اندوه است، دل‌مشغولی‌ها و دردهایی دارم. مهربانی‌ات را شامل حال من کن.

هوش مصنوعی: ای محبوب، بگذار که از شربت عشق تو سیراب شوم و دل و روح من را سرشار از محبت تو کنی.

هوش مصنوعی: از شراب عشق و شناخت، به قدری مست و غرق در خوشی و تجربه‌ام که نه سرم را می‌شناسم و نه پایم را، به گونه‌ای که تمام وجودم در این حال شیرین گم شده است.

هوش مصنوعی: کلید گنجی را برای تفسیر سخنانم بکار ببر، تا شکوه و زیبایی را از حقیقت به زبان بیاوری.

هوش مصنوعی: چنان غرق عشق تو می‌شوم که هیچ بازی عشق را جز با تو نخواهم باختم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به جز تو به چیز دیگری نگاه کند و به عشق تو نرسد، در آخر بی‌خبر و ناآگاه خواهد ماند و مانند کسی است که در گور است.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم، جز او کسی در میان نیست و هیچ نشانی از غیر او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم درباره زیبایی آفتابش صحبت کنم در حالی که خود او به عنوان جلوه‌گری بی‌پرده، حجاب او شده است؟