اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ظاهر ز مظاهر جهات ذات منست</p></div>
<div class="m2"><p>گر علوی و سفلی است و گر جان و تنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر عالم و آدم است و گر ملک و ملک</p></div>
<div class="m2"><p>گر کون و مکان و گر زمین وز منست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴

ظاهر ز مظاهر جهات ذات منست
گر علوی و سفلی است و گر جان و تنست
گر عالم و آدم است و گر ملک و ملک
گر کون و مکان و گر زمین وز منست

هوش مصنوعی: این ابیات به این نکته اشاره دارند که همه موجودات و مظاهر هستی از ذات الهی نشأت می‌گیرند. خواه این موجودات در سطوح مختلفی چون علوی یا سفلی باشند، یا اینکه انسان، عالم، ملک و مکان را در بر بگیرند، در نهایت همه‌ی آن‌ها به ذات واحدی تعلق دارند. به عبارت دیگر، هر چیزی در جهان، چه در سطح مادی و چه در سطح معنوی، تجلیاتی از ذات خداوند است.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: ظاهر من نمایانگر جنبه‌های مختلف وجود من است، چه بالا و چه پایین، چه روح و چه بدن.

ظاهر ز مظاهر جهات ذات منست

گر علوی و سفلی است و گر جان و تنست

هوش مصنوعی: اگر تمام موجودات و آدمیان، و همچنین پادشاهان و ملک‌ها، و جهان و فضا، و زمین از من ناشی می‌شود.

گر عالم و آدم است و گر ملک و ملک

گر کون و مکان و گر زمین وز منست

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده