اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » ملحقات » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما از غم تو روی به صحرا کردیم</p></div>
<div class="m2"><p>واندر طلبت پشت به دنیا کردیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رندانه ز هر دو کون آزاد شدیم</p></div>
<div class="m2"><p>وامق صفتی روی به عذرا کردیم</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹

ما از غم تو روی به صحرا کردیم
واندر طلبت پشت به دنیا کردیم
رندانه ز هر دو کون آزاد شدیم
وامق صفتی روی به عذرا کردیم

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر حالتی از عشق و دلبستگی عمیق است. شاعر از اندوه خود سخن می‌گوید که به خاطر آن به صحرا پناه برده و از جهان روی برگردانده است. او با اشاره به آزادی روحانی، خود را در جستجوی معشوقی خاص به نام عذرا معرفی می‌کند، و از احساسات عاشقانه و رنج‌های ناشی از دوری از او سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه تو، از شهر و مردم دور شدیم و به دشت و بیابان رفتیم و برای یافتن تو، به تمام چیزهای دنیایی پشت کردیم.

ما از غم تو روی به صحرا کردیم

واندر طلبت پشت به دنیا کردیم

هوش مصنوعی: ما به شیوه‌ای مظهر آزادگی و رهایی از هر دو دنیا شدیم و با ویژگی‌های خاص خود، به سوی عذرا روی آورده‌ایم.

رندانه ز هر دو کون آزاد شدیم

وامق صفتی روی به عذرا کردیم

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده