هوش مصنوعی: دوست من از خانه بیرون آمد، خوشحال و شاداب، با جامی از می در دست و می‌گفت ای دوستان، بیا بزنیم و برسیم به حال خوب.

هوش مصنوعی: هر کس که یک جرعه از آن باده ناب بنوشد، به دنیا و آخرت نخواهد توجه کرد و به حقیقتی دست می‌یابد که هیچ چیز دیگر نمی‌تواند آن را به او بنمایاند.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتوانسته از محدودیت‌های ذهنی و تصورات خود بیرون بیاید، چگونه می‌تواند آن معشوق را ببیند و از لذت‌های زندگی مثل شراب برخوردار شود؟

هوش مصنوعی: مجلسی سرشار از شگفتی و شادی است، پر از خوشگذرانی و لذت. در اینجا سادگی و زیبایی‌های زندگی به وضوح خودشان را نشان می‌دهند، با وجود ساقی که شراب می‌ریزد، جام‌هایی پر از می و صدای دلنواز ساز و آواز.

هوش مصنوعی: دوست همواره به طور مستقیم و بی‌پرده به من توجه می‌کند و هر لحظه عیان می‌شود. به خدا سوگند، برای من هیچ مانعی وجود ندارد که او را ببینم.

هوش مصنوعی: هرچند که هر ذره‌ای از خورشید به نوعی پوشاننده‌ی زیبایی توست، اما به تماشای زیبایی تو بنشین، زیرا همچون ما، پرده‌ای بر چهره‌ی خود دارند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به دنبال ورق و نوشته‌های دانش و رازهای یقین هستی، بخدا در این دو جهان هیچ کتابی مانند تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کجاست بخت خوب و کجاست خوش شانسی که شبی بتوانیم چهره‌ی زیبای تو را در خواب ببینیم؟

هوش مصنوعی: اگر به دنبال وصالی و محبوبی هستی و خواهان دیدار اویی، باید به دنبال راهی بروی که رندان به تو نشان می‌دهند و زودتر از آنچه فکر می‌کنی در برزخ عشق گرفتار خواهی شد.