هوش مصنوعی: من مست و سرخوش هستم، ای ساقی، در را به روی میخانه باز کن تا برای رفع تشنگی‌ام از روی لطف، باز هم پیمانه‌ای پر کنی.

هوش مصنوعی: از عشق تو به شدت تحت تاثیر قرار گرفتم و به خاطر شوق تو دیوانه‌ام. ای ماه زیبا، مرا بیشتر دیوانه کن.

هوش مصنوعی: از نگاه خاموش و دلربای تو، هزاران افسون و جاذبه وجود دارد. بر تو لازم است که یک نصیحت خوب به آن گل نرگس که در حال مستی است، بگویی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی گریه کنی و احساساتت را بیرون بریزی، بهتر است به جمعی از می‌نوشیدگان بپیوندی و از شادی آنها بهره‌مند شوی. نباید به داستان‌های غم‌انگیز و افسانه‌ها فکر کنی.

هوش مصنوعی: آن شراب جاودانی را از جام فنا بنوش و به خوبی‌های آوای دل و جان گوش کن که نصیحت‌های حکیمانه‌ای در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل از محبت دور شده، به عشق خود آشنا شو و اجازه بده که آن بیگانه (عقل) را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: از آن شور و نشاط زندگی، دوباره روحی تازه می‌سازم و اینجا را که قبلاً خراب بود، بار دیگر آبادتر از قبل می‌کنم.

هوش مصنوعی: با ساز و موسیقی به میخانه می‌روم و از عشق و شراب مجلس باشکوهی را پر از شادی و زیبایی می‌سازم.

هوش مصنوعی: ما در این جهان با چشمان خود دیدیم که مانند اسیران، عشق او برای ما به منزله یک میکده و یک کعبه است؛ یعنی هر دو مکان مقدس و مهم در زندگی ما به عشق او مربوط می‌شوند.