هوش مصنوعی: ای دل دیوانه، تا کی بی‌خود و بی‌جهت به سر من می‌زنی و مدام به من طعنه می‌زنی، چه نیک و چه بد؟

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی تلاش کنی و بی‌هدف به دنبال رضایت و قضا و قدر باشی؟ در نهایت، غم و اندوه بی‌فایده‌ای را تحمل می‌کنی که به خودت آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: این چه نادانی است که تو داری؟ باید در مورد آن فکر کنی. ای کسی که از وضعیت بی‌خبر هستی، چگونه می‌توانی دیگران را راضی کنی در حالی که خودت حق را نادیده می‌گیری و به خودت آسیب می‌زنید؟

هوش مصنوعی: اگر بر راه راست قدم نگذاشتی، ای کسی که بی‌راهه می‌روی، در پایان راه، این مسیر کجا تو را خواهد برد؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در مسیر فقر قدم برداری، باید با humility و وابستگی به او پیش روی کنی. در این راه، ناتوانی و درماندگی را باید به دوش بگیری.

هوش مصنوعی: اگر خیری به درویشان برسد، مطمئن باش که نام نیک تو را در دنیا گسترش می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر خواهان وصال او هستی ای اسیر، باید دل خود را خالی از عشق دیگران کنی و فقط به او دل ببندی.