هوش مصنوعی: هر زمانی که معشوق ما جلوه می‌کند، زیبایی جدیدی از خود نشان می‌دهد. تا وقتی که تنها در پی خواسته‌های خود هستیم، نمی‌توانیم به درستی به زندگی بپردازیم.

هوش مصنوعی: بهشتی که عاشقان در آن قرار دارند، تنها در دیدار محبوبشان تجلی پیدا می‌کند و جز وصال و جدایی او چیز دیگری وجود ندارد، نه روشنایی و نه تاریکی.

هوش مصنوعی: زیبایی او آشکار است، اما ما به خاطر محدودیت‌های وجود خود نمی‌توانیم او را کاملاً درک کنیم. حجاب وجود ما، پرده‌ای می‌شود که میان ما و زیبایی‌های محبوبمان فاصله می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در هر چیزی که مشاهده می‌کنی، آن زیبای دلخواه نشان نمی‌دهد. این جهان جز آینه‌ای از زیبایی معشوق ما نیست.

هوش مصنوعی: در پرده چشم خود دیده‌ام که هر ذره‌ای از وجودم عشق و محبت دوست را منعکس می‌کند. آیا عارفی هست که بتواند به عمق اسرار و رازهای ما پی ببرد؟

هوش مصنوعی: در دورانی که عشق و شوق در دل عاشقان بود، شانس و روزگار به گونه‌ای رقم خورد که ما و منی وجود نداشت و همه چیز به سمت عشق او پیش می‌رفت.

هوش مصنوعی: هر آنچه که جان سالکان در خواب خوش می‌بیند، در بیداری به روشنی دل بیدار ما مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: فخر و شرف در مسیر سلوک به قبول کردن ناتوانی و عدم وجود واقعی انسان برمی‌گردد، و خودبزرگ‌بینی و ادعای وجود تنها از نادانان ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم آیا می‌دانی خواسته‌ام چیست؟ او پاسخ داد: خواسته‌ی جانم تنها دیدار ماست و هیچ چیز دیگری نیست.