هوش مصنوعی: گفتی که برای اینکه اشتیاق جانت را به من برسانی، جان من هم به همین دلیل است. امشب لبان خود را بیاور بر لب من.

هوش مصنوعی: اگر امشب بخواهی از زیبایی‌های سرو و گل صحبت کنی، باید به یاد داشته باشی که در کنار مهر او، سر و قامتش مانند عطر مشک و سیمی است که درهم تنیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: از زیبایی موهای مجعد تو و تابش نور چهره‌ات، دلم پر از آرزوهاست و وجودم در گیر و داغ بی‌پایانی است.

هوش مصنوعی: از آن لب‌ها سخنی بگو تا دیگران نتوانند بر زبان بیاورند. حجاب را کنار بزن تا چهره‌ی ماه مانند را نشان دهند.

هوش مصنوعی: می‌گفتی سبزه‌ی خطی را با چشم‌های آهو مانندت، این باغی است سرسبز که آنها در آن به چرا و بازی مشغولند.

هوش مصنوعی: امشب به شکلی آشفته و بی‌نظم، از آن زبان شیرین درباره حیدر ستایش کن، زیرا این حقیقتی است که باید گفت.