هوش مصنوعی: ای ساقی، برای مهمانان مجلس، شراب را در پیاله بریز و ما را با باده‌ی شیرین خود، که همچون لعل (یاقوت) است، گوارا کن.

هوش مصنوعی: هر گاه از شادی و نوشیدن باده سیرابی و سرمست نیستی، همچون جامی که پر از شراب است، نگاهت را به دیگران بیفکن و در دل خود شادی کن.

هوش مصنوعی: خورشید همچون ماه، با دل‌نشینی و نیکی، از خود نیکی و برکت به جهان می‌پاشد. این می‌تواند به ما کمک کند که از نعمت‌ها بهره‌مند شویم و برکت را در زندگی خود احساس کنیم.

هوش مصنوعی: خورشید چهره‌اش را در باغ می‌افشاند و دامنش پر از ستاره‌هاست، چمن‌ها هم زلال و درخشنده‌اند.

هوش مصنوعی: این زندگی که سپری شده را با نوشیدن شراب فراموش کن و غم و اندوه را با شادمانی و لذت از زندگی دو ساله برطرف کن.

هوش مصنوعی: عشق همچون کمند و دام است که عقل را به تسخیر درآورده و در زنجیر می‌کشد، این عشق مانند گیسوی مشکین و زیبایی دلربا می‌باشد.

هوش مصنوعی: ای نوازنده، به ساز بزن و نوایی تازه به گوش فلک برسان. صدای عشق را طوری طنین‌انداز کن که آسمان را پر از ناله و آواز کند.

هوش مصنوعی: علی را ستایش کن، شاعر! با صدای دلنشینت، مثل صدای بهشت، دو بیتی را به او تقدیم کن.

هوش مصنوعی: اگر کسی از تو درباره حال و وضع او بپرسد، به‌گونه‌ای پاسخ بده که نام دوست را با زیبایی و احترام بیان کنی.