هوش مصنوعی: ای جم، تو جز از جام (شراب) چه چیز دیگری ارزشمند خواهی داشت، اگر ندانی که در نهایت وضعیت تو چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: اگر در جوانی لذت‌های زندگی را تجربه نکنی، پس به چه هدفی و با چه دستاوردی باید به پیری برسی؟

هوش مصنوعی: من آن دانه‌ خال تو را دیدم و می‌دانم که دام‌های زلف دیگران نمی‌توانند تو را به چنگ آورند.

هوش مصنوعی: چه خوب است که در تنهایی به نوشیدن شراب، همراهی معشوق و شادمانی بپردازیم. در جمعی عمومی چه لذتی خواهد بود!

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که فرد میخوارگی می‌کند و تصویر چهره ساقی را در جام می‌بیند، به‌طور مستانه می‌گوید که سرنوشت و پایان کارش چه خواهد شد.

هوش مصنوعی: غم ناکامی‌های روزگار را فراموش کن و شراب بیاور. اگر از این دنیا چیزی به دست بیاوری، چه اهمیتی دارد که دیگر چه رخ دهد؟

هوش مصنوعی: عاشقان تنها یک نام دارند و آن هم ننگ است. حالا بگو، وقتی که عواطف درهم و برهمند، چه نامی باقی می‌ماند؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زاهد (پرهيزکار) اشاره می‌کند که در ظاهر خود را متعهد و دیندار نشان می‌دهد، اما از درون حقیقت دیگری دارد. او می‌گوید که نباید نام علی، که نماد ایمان و حقیقت است، از دل و زبان او دور شود. پس از آن، باید درک کرد که آیه‌ای که اسلام را بیان می‌کند، چه معنایی خواهد داشت و چه اصولی را مطرح خواهد کرد. این بیان به نوعی دعوت به تفکر و تأمل در اصل دین و ایمان است.

هوش مصنوعی: اگر در زمان غزل و شعر، به ستایش نپردازی، نتیجه و پیام سخن تو چه خواهد بود؟