هوش مصنوعی: نیمه شب، ای روشنایی، ناله‌ی من را به آتش تبدیل کن و شعله‌ای قوی به وجود بیاور که هم به سوی بالا برود و هم به سمت پایین، در هر دو حالت، چه در موارد خشک و چه در موارد تر.

هوش مصنوعی: وقتی که تو مانند پروانه‌ای در برابر شمع، چهره‌ات را پنهان کردی، تلاش کن و خودت را به شعله‌ای نزدیک کن.

هوش مصنوعی: ای پرنده، تا کی می‌خواهی در قفس این بدن اسیر بمانی؟ پرواز کن و بال و پر خود را آزاد کن.

هوش مصنوعی: ای گیسوی تابدار، تو مانند عقرب هستی که به طرز خاصی درخشش و جذابیت دارد. چه کسی گفته است که تو باید بر قمر تکیه کنی؟

هوش مصنوعی: ای رشته‌های موی تو همچون خون آهو زیبای چین است و ای لبانی که به seductive سکوت خود زینت می‌بخشی.

هوش مصنوعی: آن لب شیرین و زیبا که هر کس آرزوی چشیدن آن را دارد، برای فردی دیگر در دسترس است. مانند مگسی که با حسرت به شیرینی می‌نگرد و نمی‌تواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: با لب او دل به گفتگو نشسته است و او می‌گوید که این دل اهمیت چندانی ندارد. به او بگویید که این نکته زیبا را با دیگری در میان بگذارد.

هوش مصنوعی: حالت یوسف را برای کسی جز یعقوب نگو، چرا که از پسر تو به پدرش شکایت کن.

هوش مصنوعی: نیازی به تیر و کمان برای کشتن من نیست، فقط کافی است که به من با نگاهی بیفتی که خودت را در آغوش بکشانی.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی به جواهرات و财富 اهمیت نمی‌دهد. تلاش کن تا در درون خود آرامش و شادی را پیدا کنی و به عشق و احساسات عمیق توجه بیشتری داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر طلا و نقره داری، آنها را بذل و بخشش کن و برخیز و به دامن زیبای آن دختر برو.

هوش مصنوعی: اگر افرادی از تو بدی کنند و تو به آنها شکایت کنی، در آن صورت خودت باید در قضاوت کردن عادلانه باشی.

هوش مصنوعی: علی، ولی و جانشین پیامبر، در برابر درگاهش چهره‌ای است که باید بر آن بوسه زده شود.