هوش مصنوعی: من در اختیار دارم جامی جادویی و زیبا که در آن آتش عشق می‌سوزد و دلم پر از شگفتی و زیبایی است.

هوش مصنوعی: چهره‌ام آتشین است، گرچه مانند انگشتان زیبا و ظریف نیست.

هوش مصنوعی: خوش به حال آن شرابی که شاهدش ساقی است، چه خوب که من هم آن را دارم و هم این را.

هوش مصنوعی: من در چنگ زلف یار، از زیبایی و جذابیتی که در پیشانی او وجود دارد، به شدت مجذوب شده‌ام و این احساس را به هیچ چیز دیگری نمی‌توانم تشبیه کنم.

هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده بی‌تفاوتی گوینده به مشکلات و واکنش‌های منفی ناشی از ستاره‌شناسی است. او به جای نگرانی از تأثیرات منفی، بر رابطه و هم‌سویی با سیارات مثبت تأکید می‌کند. به عبارت دیگر، گوینده احساس می‌کند که با داشتن همراهی ستاره‌های خوب، نیازی به نگرانی درباره مسائل منفی ندارد.

هوش مصنوعی: چرا باید با یک قطره بی‌اهمیت سر و کار داشته باشم در حالی که من در آستینم دریایی بزرگ دارم؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که لب‌های شیرین او در کنار من است، من همواره در دهانم شیر و عسل دارم.

هوش مصنوعی: غیر از آن دهان که سخن نمی‌گوید، من از نی خامه‌ای شیرین دارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر مدح و ستایش تو، ای دوست عزیز، به خود میبالم و به افتخار خاک وطنم می‌بالیدم.

هوش مصنوعی: تو نشانه ای از قدرت خداوند و تجلی حقیقت هستی، و من در دست این رشته محکم به تو وصل هستم.

هوش مصنوعی: در صبح‌های روشن و روشنی‌بخش، شما را به حقیقتی عمیق و روشن راهنمایی می‌کنم، زیرا من چنین راهنمای روشنی دارم که به من الهام می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از داشتن جم و خاتم چه کمبودی احساس می‌کنم، چون نام تو را بر روی سنگ قیمتی دارم.

هوش مصنوعی: افراد درست‌کار سخنان مرا درک می‌کنند، زیرا در این لحظه از پادشاه حقیقی سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: از آغاز زندگی‌ام به خاطر تو بودم و اکنون که به روز آخر نزدیک می‌شوم، به تو فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روز سؤال، از کسی که در حال آشفتگی است، بپرس که من یک بنده‌ای دارم که در کمین است.