هوش مصنوعی: در میکده، شهر را بسته‌اند و این موضوع نباید ما را نگران کند؛ زیرا سایه‌ی تاک، یعنی نعمت و خوشی، هرگز از سر میخواران و اهل خوشی کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای پیر میخانه، لطفاً از من درخواست نکن که جامی به من بدهی؛ چرا که با یک جرعه از شراب تو، از همه چیز و حتی از سرزمین جم بی‌نیاز هستم.

هوش مصنوعی: برای ما که در جمع دوستانه و صمیمی خود هستیم، بی‌توجهی رقیب و نگهبانش در اینجا بی‌معناست.

هوش مصنوعی: ابر به خاطر عشق و غم، به طور مداوم می‌بارد و مانند چشمان مجنون در دشت اشک می‌ریزد تا شاید لیلی، با زیبایی خود، از میان این باران نمایان شود.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت گل و صدای پرنده‌ای می‌پردازد که از خوشحالی و شادابی آن، نغمه‌ای را سر می‌دهد. همچنین، به نوعی نقد به کسانی که در مقام واعظ هستند و به مسائل بی‌محتوا می‌پردازند، اشاره شده و پیشنهاد می‌دهد که به جای این گفتگوهای بی‌فایده، باید به زیبایی‌ها و موسیقی زندگی توجه کرد.

هوش مصنوعی: کشتی را در آب رها کن و به حکمت و دانایی ارزان نفروش، تا زمانی که قواعد و اصول را به درستی برایت روشن کنم.

هوش مصنوعی: باغ زیبایی به رقص درآمد و شراب خالص و ساقی خوش‌چهره به ناچار سرمستی و شادی را به همراه خود آورد و غم را از یاد برد.

هوش مصنوعی: به جانب میکده برو و از رنج و دردهایی که بر دوش داری عبور کن، چرا که در دل خاک، زیر نظر پیر مغان، لطف و صفای زیادی نهفته است.

هوش مصنوعی: امشب که زلف معشوق در دستانت است و لب‌هایت به لب جام چسبیده، نباید از سرنوشت ناخوش خود شکایت کنی.