هوش مصنوعی: ما عاشق و می‌پرست هستیم و در عشق و شوق غرقیم، اما از خانه‌های مقدس مانند کعبه و کلیسا دور شده‌ایم.

هوش مصنوعی: نه ما مطابق سلیقه برهمنان هستیم و نه شیخ، در برابر این دو گروه ما آبرویمان رفته است.

هوش مصنوعی: ما از قید و بندهای مذهبی آزاد شده‌ایم و دیگر نه مسلمانیم و نه مسیحی.

هوش مصنوعی: زمانی که می‌خواهیم زیبایی و شیرینی لبان شکرین را توصیف کنیم، زبان‌مان بند می‌آید. با اینکه ما مانند پرندگان گویا توانایی صحبت داریم، اما در برابر این زیبایی نمی‌توانیم به درستی کلمات را بیان کنیم.

هوش مصنوعی: ما در این جهان هیچ نمی‌دانیم، اما به نادانی خود واقفیم.

هوش مصنوعی: اگر در تشخیص زیبایی او نابینا باشیم، وای بر ما که توانایی دیدن عیب‌های خود را داریم.

هوش مصنوعی: با اینکه در تاریکی نفس و دلتنگی مخفی هستیم، اما به واسطه نور عشق، می‌توانیم خود را نشان دهیم.

هوش مصنوعی: از آن لب‌های زیبا و دلپذیر شیرینی گل را بیاور، زیرا ما در عشق و دل‌باختگی رنج می‌بریم.

هوش مصنوعی: ما گرد و خاک نعلین کسی هستیم که به معراج رفته و در آسمان‌ها سفر کرده است.

هوش مصنوعی: به دلیل وجود تنوع و فراوانی در عالم، من در زمانی که به یگانگی و وحدت می‌اندیشم، خودم را تنها و فردی احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل و چشمم به خاطر خوبی‌های انسانی‌ام وقف شده است. هرچند ممکن است ظاهری زشت داشته باشم، اما در حقیقت زیبا هستم.

هوش مصنوعی: ما هوشیار نیستیم و در ناراحتی به سر می‌بریم، زیرا شیدایی و عشق به مولای خود را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرچقدر که ممکن است ما کوچک و بی‌ارزش به نظر برسیم، اما در حقیقت به دریای بزرگی مرتبط هستیم.

هوش مصنوعی: ما از نظر نسب و خویشاوندی به هیچ کس وابسته نیستیم و اصالت ما از چهار مادر نیست، بلکه از نه ریشه و هفت نیا می‌آییم.

هوش مصنوعی: ما از عشق ابدی به دنیا آمده‌ایم و در این جهان بر همگان وارستگی و سروری داریم.

هوش مصنوعی: ما با چهار تکبیر بر سراسر عالم تأثیر گذاشته‌ایم و مانند مسیح، روح تازه‌ای به مردگان بخشیده‌ایم.