هوش مصنوعی: می‌رفت و هزار دل به دنبالش بود، که نشان از درد و رنجی شیرین و تلخ از خون مردان و زنان آل به دوش می‌کشید.

هوش مصنوعی: ذقن پرموی او مانند چاه بیژن است و گیسوی او همچون کمند رستم زال.

هوش مصنوعی: او مانند آهوهای وحشی می‌رفت و گاهگاهی نگاهی به پشت سر می‌انداخت.

هوش مصنوعی: آن کسی که با ناز و اشاره‌ای از مژه‌هایش، زیبایی را به دیگران نشان می‌دهد، مثل این است که از چشمانش درخشش و جذابیت برمی‌ریزد و تأثیر زیادی بر دیگران می‌گذارد.

هوش مصنوعی: موهایش به حالتی شگفت‌انگیز و منحنی مانند حرف "دال" به عقب افتاده بود و همچون شخصی با صفاتی خاص در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: زمانی که به دنبال سایه‌ام دویدم، به پای او افتادم به مانند برگه‌ای که به پای شخصی بسته شده باشد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نرو، ای روح عاشقان، گفتم نرو، ای پرنده خوشبختی.

هوش مصنوعی: تو رفتی و چشمانم بی‌نور مانده‌اند، تو زنده‌ای و بدون تو، جسم من مانند زمین‌لرزه‌ای بی‌ثبات است.

هوش مصنوعی: اگر موضوع عاشقانه‌ای وجود دارد، از خواب بیدار شو و ببین چه اقداماتی باید انجام دهی.

هوش مصنوعی: من در حالت ناتوانی و بی‌خبری هستم، اما شکارچی به دنبال من است. بگو که شیر را با دندانم بگیرم.

هوش مصنوعی: با خم کردن کمان ابروهایش، تیر جنگی را در آن قرار داد.

هوش مصنوعی: او گفت: اجازه بده دامنم را رها کنم، وگرنه تو را با خون خودم می‌آلایم.

هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی نازنین، چرا در چنین وضع آشفته‌ای بی‌هدف پرواز می‌کنی؟ چندان خوشایند نیست که بی‌دلیل بال بزنی و خود را به زحمت بیندازی.

هوش مصنوعی: وقتی عشق به قدرت و قوت خود رسید، عقل و هوش انسان ناکام و ناتوان شد.

هوش مصنوعی: به دامن حضرت علی (ع) چنگ بزن و در زندگی آرامش خاطر داشته باش.