هوش مصنوعی: باغبان، به خاطر حسادت، چرا در را ببندی تا بلبل به گلستان دیگری نرود؟

هوش مصنوعی: عاشق به ناچار گلی را در دست دارد تا عشق خود را در طول شب و روز به او نشان دهد.

هوش مصنوعی: کشاورز خوشه‌چین که صاحب مزرعه است، از کنار دریا بگذرد و او را از مزرعه دور نکند، زیرا او می‌تواند با غم و اندیشه‌ای که دارد، به مزرعه آسیب برساند.

هوش مصنوعی: ای زلف تو، بار سنگین دل‌های عاشقان را به دوش می‌کشد. ای‌کاش از خدای بزرگ بخواهی که بر آن موی کمرت تکیه کنی.

هوش مصنوعی: در شب دوری و جدایی تو ای یوسف مصری، آنچه را که یعقوب به خاطر دوری پسرش تحمل کرده است، تجربه کردم.

هوش مصنوعی: دل و دین و جان خود را برای فدای عزیزان آماده کردم، چون بشیری که خوشحالی دیدن یوسف را به پدرش می‌برد.

هوش مصنوعی: من از صبر و خرد خود به خاطر جنون آن پریزی که در لباس انسان مخفی شده، بی‌بهره شده‌ام.

هوش مصنوعی: غیر از موهای تو که بر چهره‌ام تازگی می‌بخشد، هیچ چیزی دیگر نمی‌تواند به اندازه‌ی عود در آتش سوزان تازه و خوشبو باشد.

هوش مصنوعی: اگر آن معشوقی که رفته است برگردد، همه دل‌های خسته و افسرده شاد و زنده می‌شوند.

هوش مصنوعی: احساس آشفته و درهم‌ریخته، چه می‌داند که حالتو پریشان است. و کسی که سخن می‌گوید، نمی‌داند که با تمام وجودش غایب شده است.

هوش مصنوعی: آیا این اشتیاق و هیجانی که دل دیوانه ما دارد، به ما کمک نخواهد کرد تا به راه و مسیر حیدر دست پیدا کنیم؟