هوش مصنوعی: لیلی در میان گل‌ها خیمه زده و وقتی مجنون گلزار را می‌بیند، چشمانش پر از اشک می‌شود.

هوش مصنوعی: به شوق رسیدن به عطر و زیبایی، در زمانی که فصل عطر و گل به پایان می‌رسد، در دل طبیعت باز کن و از زیبایی‌های زلف دلربا بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: چقدر صبا به شانه زدن زلف بنفشه پرداخته است که در این سرزمین، هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند عطر تاتار را خریداری کند.

هوش مصنوعی: لاله مانند ساقی است که با لیوانی پر از شراب سرخ در دست به دیگران نوشیدنی می‌دهد تا بیداری و هوشیاری‌شان را برطرف کند و غم و کسالت را از آنها بزداید.

هوش مصنوعی: خار و گل در کنار هم قرار گرفته‌اند و این موضوع، برای بلبل که عاشق گل است، نگران‌کننده است. این مانند این است که رقیبی در کنار معشوق قرار گرفته و جای او را گرفته است. در اینجا، حس رقابت و دل‌شکستگی به خوبی احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: باغبان به این فکر است که گلاب از گل به دست می‌آید، اما در واقع گلچین، غنچه‌های جوان را به سرقت می‌برد و در سکوت از هزاران ناله و واویلا بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: دل را از دلبری که دشمنی بروز می‌دهد حفظ کن، زیرا او در حالت مستی به خنجر دست دارد و به دنبال ایجاد آشوب و بلواست.

هوش مصنوعی: زلف تو، این زنجیره‌ای است که باطل را به هم پیوسته است؛ نیکو است که شیخی در حال دعا، این زنجیره را پاره کند و آن را به دور افکند.

هوش مصنوعی: من و آن باغ زیبا که در دل هر لحظه به خاطر شوقش، احساس تازگی و خوشی می‌کنم، مثل بهار هستیم.

هوش مصنوعی: پیشانی هندوستانی مانند فرزندانی به بهشت رحمت آمده و زلف خود را به مکان بت‌پرستی تقدیم کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از چشمانت حال دلت را بپرسم، این بدان معناست که بیمار بتواند از حال خود مطلع شود.

هوش مصنوعی: اگر از من نترسی، با هم به دربار شاه می‌رویم، شاهی که همانند حیدر کرار، قدر و منزلت بالایی دارد و دلاوری‌اش همگان را به حیرت می‌افکند.