هوش مصنوعی: بدون تو، نمی‌دانم چه بر سرم آمد، شب گذشته پری زیبایی در آغوشم بود و من را ترک کرد.

هوش مصنوعی: حسرت یاری که از دست رفته، بر دلم چنان آتش افروخته که مثل شمعی که از بالای سرش تا پایش آتش می‌گیرد، مرا می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: من از دردسر عقل سرگردان و گیج خود رنج می‌برم، ای ساقی! قدحی به من بده که هوش مرا ببرد و درک و فهمم را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: قصه‌ی اژدری که موسی با آن مبارزه کرد را فراموش کن و از ماجرای کلیم می‌گویی، کافی است. صحبت از زلف و لب‌های من، خود داستانی دیگر است.

هوش مصنوعی: به من بگو که اگر سایه‌ی دیگری بر سرم بیفتد، هیچ مشکلی نیست؛ زیرا اگر سرو زیبایی دیگر به سمت من بیاید، من به پناه آن سرباز می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که لبانت به خاطر نوشیدن شراب دیگران تر شود، مثل جامی که از دل خونم بر اثر حسادت به جوش می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر تو بیایی و پا بر زمین من بگذاری، چشمانم را تماشا می‌کنم و برای استقبال از تو با فرش زیبایی فرش خواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی تو را دچار آشفتگی ببیند، من آماده‌ام جانم را به خاطر تو فدای کنم. آقای من، با یک نگاه به من، مرا به قیمتی نسیه نده.

هوش مصنوعی: دوشم به خاطر گناهانم سنگینی می‌کند و در این حال از تو می‌خواهم که با رحمتت به من کمک کنی و این بار سنگین را از دوش من برداری.

هوش مصنوعی: ای شیر خدا، تو زبان من را به قدرت خود تقویت کن تا دیگران نتوانند صدای بلبل خاموش مرا بشنوند.