هوش مصنوعی: این بیت به احساساتی اشاره دارد که ناشی از جذابیت و زیبایی چشمان یک دختر است. گویا شاعر تحت تأثیر نگاه‌های شیطنت‌آمیز او قرار گرفته و همه‌ی فکر و هوش خود را از دست داده است. این چشم‌های جذاب فراتر از آنچه انتظار می‌رفت، تأثیر عمیقی بر او گذاشته و باعث شده که او در حیرت و سردرگمی به سر ببرد.

هوش مصنوعی: اینطور که آن دختر زیبا در مسجد و حرم جلوه‌گری می‌کند، تو دیگر مرا نخواهی دید.

هوش مصنوعی: از آنجا که می‌دانم نوشیدنی‌ام باعث می‌شود به سوی عدم بروم، ای ساقی! از آن شراب بیاور و مرا ببر.

هوش مصنوعی: من مانند شبنمی هستم که زیر نور آفتاب، جلوه زیبای تو باعث شده هر اثری از من محو شود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که نگاه مردم برای تو مرکز توجه و زیبایی است، مژه‌هایت همانند تیری در قلب من نفوذ می‌کند و مرا مجروح می‌سازد.

هوش مصنوعی: نور تو چراغ روشنی‌بخش دل من است، بنابراین هرگز ماه از آسمان نمی‌تواند بر من بتابد.

هوش مصنوعی: مرهمی که بر دلم می‌نشیند، جز لبان سرخ و زخمی او نیست که همچون تیر به من زده است.

هوش مصنوعی: من از نوری که دارم برای سوختن در آشیانه‌ام استفاده نمی‌کنم، همین که شعله‌ای از آتش دلم برکشد کافی است.

هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگین من به پای آن کسی افتاده که تیر محبتش را به سوی من پرتاب کرده است. شاید با لطافت عشقش، زندگی و امیدی دوباره به من بازگرداند.

هوش مصنوعی: گفتم وقتی که به وصال می‌رسی، به تو بگویم که از جدایی غافل هستی و نمی‌دانی که من چه احساسی دارم.

هوش مصنوعی: زلف او اگرچه باعث بی‌نظمی و آشفتگی است، اما من را بیشتر از هر کس دیگری در هم ریخته است.

هوش مصنوعی: سقای درگاه تو، وقتی که مدعی آمد، تنها آستین من اشک‌های چشمم را در بر گرفت.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من شاخ بید هستم، اما از نعمت بی‌پایان خداوند، میوه‌ای دارم که مدح علی (علیه‌السلام) است.

هوش مصنوعی: من مانند سگی هستم که در وفاداری به او پیر شده‌ام، اما درست نیست که خواجه مرا از در خودش بیرون کند.