هوش مصنوعی: تو گمان کردی که من از محبوبم دور شده‌ام، اما در واقع فقط جسمم از او فاصله گرفته و روح من همچنان در نزد او باقی است.

هوش مصنوعی: هر صبح زود با نسیم می‌آیم به گرد خانه محبوب، اگر چشمی داری، در خاک آن ایوان به دنبال من بگرد.

هوش مصنوعی: اگر هر صبح صدای زنگ جرس را بشنوی، بدان که من هم با هر کاروانی در دل ناله‌ای پنهان دارم.

هوش مصنوعی: اگر غواصی به دنبال مروارید به عمق دریا برود، باید بداند که در خاک کوی معشوق نیز گنجی وجود دارد. در واقع، عشق و دوستی همانند دریا و جواهری ارزشمند است که می‌توان در آن یافت.

هوش مصنوعی: چشمانم به طوفان نگاه می‌کند، اگر هر شب مانند نوح با اشک‌هایش همراهم باشد، دیگر از طوفان هیچ غم و اضطرابی ندارم.

هوش مصنوعی: تن من از سر تا پا به سمت راهی روشن و درخشان است. هرچند که با نگاه به من، که همچون خورشید می‌درخشد، فقط وجودی بی‌پوشش می‌بینی.

هوش مصنوعی: من از دوست خود زخم‌هایی دارم که به خاطر آن به داروی شفابخش نیاز ندارم، و از این پزشک هم خوشحالم زیرا با وجود درد، نیازی به درمان ندارم.

هوش مصنوعی: من نه به بهشت دائمی نیاز دارم نه جوانان زیبا و نه حوریان بهشتی؛ تنها می‌خواهم به دیدار او بروم و از دنیای دیگر فارغ باشم.

هوش مصنوعی: اگر از زمین طوس دور باشم و در حرم امام هشتم قرار داشته باشم، مهر او در قلب من جا گرفته، مانند جایی که خون در رگ‌ها و شریان‌هایم جاری است.

هوش مصنوعی: روح من همیشه در گلزار رضایت پرواز می‌کند، هرچند محل زندگیم ممکن است در شیراز یا تهران باشد.

هوش مصنوعی: من از افرادی که در درگاه خدایان هستند، به لطف و رحمت آنها پاداشی دریافت کرده‌ام. بر من بار مسئولیت و منتی از سوی حاتم طایی و دیگران نیست.

هوش مصنوعی: ای خدا، به خاطر خوبی‌هایی که انجام داده‌ام، تو هم جزای خوبی به من بده، زیرا من توانایی پاداش دادن به آن احسانی که کرده‌ام را ندارم.