هوش مصنوعی: عاشق از درد و رنجی که دارد، احساس نمی‌کند و بیماری‌اش را درمان می‌داند. او عزت و شرف را به خاطر تو، حتی اگر خوار و ذلیل هم شود، ارزشمند می‌شمارد.

هوش مصنوعی: عشق همچون شاهی است که زندگی را از لبان محبوب می‌نوشد. این دردکشیده که بیمار است، باید درک کند که محبوبش در این لحظه، بهترین دارو برای اوست.

هوش مصنوعی: هرکس در دل خود عشق و محبت یوسف را داشته باشد، هرگز به دنبال خرید یوسف از بازار نمی‌رود.

هوش مصنوعی: گروه ترک‌ها که برای یورش به جان آماده شده‌اند، با چشمان تو که نشان از طمع و خون‌خواهی دارد، دست به کار شدند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی یک رشته از موهای آن محبوب را به باد بدهد، دکان عطاری هرگز نخواهد توانست به لطافت و زیبایی آن دست یابد.

هوش مصنوعی: در این شعر، زیبایی‌های ظاهری و ویژگی‌های خاص چهره تو، مثل خط، خال، مژه و زلف، با یکدیگر صحبت می‌کنند و نتیجه می‌گیرند که دزدی که در این هنر آموخته است، از این زیبایی‌ها الهام گرفته و ترفندهایش را از آنجا گرفته است.

هوش مصنوعی: مراقب فریب و ناز چشمان جذاب تو باش که در شهری که تو در آن زندگی می‌کنی، دنیا را به نیرنگ و فریبکاری عادت داده‌ای.

هوش مصنوعی: من بی‌پول و طلا و بی‌عشق هستم، ولی معشوق من به اندازه یک دانه طلا ارزشی برای اندوه و رنج من قائل نیست.

هوش مصنوعی: عاشق، با چهره زردش، سزاوار عشق است و این عشق را از هیچ‌کس نمی‌خرد. زیبایی صورت گلناری او ارزشمند است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس وفای واقعی را از افرادی که سنگدل و بی‌رحم هستند، ندیده است. از پیر مغان (شخصی با دانش و تجربه) بپرسید که چگونه می‌توان به اصول وفاداری پایبند بود.

هوش مصنوعی: علی، آن پزشک ماهر، به دل‌های آسیب‌دیده درمان می‌دهد و به کسانی که در رنج و درد هستند، کمک و پرستاری می‌کند.