هوش مصنوعی: چون گل چهره‌اش به پایان نه آمد، ماه پنهانی از ستاره‌ای جدا شد.

هوش مصنوعی: پسری به دنیا آمد که نامش مهر بود و او در کنار آسمان فرود آمد.

هوش مصنوعی: به زیبایی موجودی افسانه‌ای و به صداقت یک هنر، به شکل فرشته‌ای با پیامی آسمانی و به ظاهری همانند پدر.

هوش مصنوعی: دل و جان جم به خاطر او شاد و خوشحال شدند و آن جذاب و دلربا را تور نامیدند.

هوش مصنوعی: شه زابل را پسر خواندی و از خوشحالی جانت را فدای او کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که بزرگ شد و سنش به پانزده سال رسید، به بزرگ‌منشی و دانشش افزوده شد.

هوش مصنوعی: او به قدری زیبا و دلربا شده بود که هر کسی با دیدنش طاقت و شکیبایی‌اش را از دست می‌داد.

هوش مصنوعی: عزیزم، تو را در هر مکان که ببینم، با نگاه توست که محو تماشایت شوم.

هوش مصنوعی: می‌گفت که این تور فرزند اوست، زیرا به او بسیار شبیه است و از او متولد شده است.

هوش مصنوعی: هرچند انسان‌ها ممکن است رازهایی را پنهان کنند، اما سرانجام حقیقت در گذر زمان آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: سخنی که از زبان دو نفر بیان شد، در میان جمعیت پخش شد.

هوش مصنوعی: وضعیت شاه جهان به طور واضح و آشکار برای میهمانان و نیز برای دانایان و عالمان روشن شد.

هوش مصنوعی: وقتی زابلشاه این گفتگو را شنید، به جم گفت: "هشدار! به دنبال راه چاره‌ای برای خودت بگرد."

هوش مصنوعی: اگر آن مار که نماینده اهریمن است، وضعیت مرد بد را بداند، از من و تو غبار (خشم، عذاب یا ناخوشی) بلند می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، نگرانی‌ها و غم‌های من را کنار بگذار و به خودت توجه کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی وجود دارد، می‌توان چیزهایی را به دست آورد، اما وقتی جان از دست برود، هیچ‌چیز ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: جم به سرعت آماده شد و در روشنی شب، به دنبال فرار از تاریکی بود و در این حال، در کنار خود نگهبانی داشت.

هوش مصنوعی: شبی تاریک و پر از شب‌پرست که مثل غباری از دوزخ و گناه بر آن سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نگفت که آنجا به چه دلیل زود به هندوستان رفت و مدتی در آنجا ماند.

هوش مصنوعی: از آنجا به سمت مرز چین رفت و شنید که هر کسی پس از آن چه دیده است.

هوش مصنوعی: اینطور گفته شده است که وقتی از راز این داستان سخن می‌گوییم، به حقایقی از گذشته اشاره داریم.

هوش مصنوعی: ضحاک به ناگاه او را به چنگ آورد و با ارّه، او را به دو نیم کرد. این کار از روی کینه انجام شد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از کشتن او خبر یافت، چون جفتش را پیدا کرد، از درد و رنجی که داشت، مانند کمان تیرکشیده شد.

هوش مصنوعی: او دو بادام اشک و دو مرجان ناله را در دستان سمن چین و پولاد گرفته است.

هوش مصنوعی: به دست آوردن گل زیبا و دلربا باعث شده است که خود را به زحمت بیاندازد و در برابر آن زیبایی، خسته و خسته‌تر شود.

هوش مصنوعی: به یک ماه که شباهنگام را دید، رنگش کم از کاه شد.

هوش مصنوعی: روز و شب با بی‌خوابی و گرسنگی سپری کردی، زمانی که به اطراف نگاه کردی، نیازی به این وضعیت ندیدی.

هوش مصنوعی: در پایان، به خاطر تلاش برای رسیدن به آرزوها و مواجهه با سختی‌های زندگی، خود را به نابودی رساند.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک ساز با چهار رشته است که هیچ ترس و نگرانی در آن وجود ندارد و تنها راه نجات ما از آن، پاکی روح و جان ماست.

هوش مصنوعی: کسی راه حلی برای درد و مشکل ارائه می‌دهد، اما در عین حال به دلیل آن راه حل، جان ما را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان درد و رنج را بر اساس شدت آن سنجید، چرا که برای هر فردی، تجربه‌های مختلف می‌تواند به اندازه‌ای تلخ یا شیرین باشد. برخی ممکن است با مصیبتی کوچکتر بسیار زجر بکشند، در حالی که دیگری با مشکلات بزرگتر به راحتی کنار بیاید.

هوش مصنوعی: نه مار به فکر درمان اوست و نه او از جان ما هیچ نگرانی دارد.

هوش مصنوعی: از آن پس، فردی بی‌همتا و بی‌نظیر به وجود آمد که به مانند یک شاه زیبا و باوقار، درخشید و توجه همگان را جلب کرد.

هوش مصنوعی: در میدانی، مردی از مردان برجسته با مهارت‌های ویژه‌اش بر اسبی نشسته است و با توانایی‌هایش برتری خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سلطان، اختیار و فرمانروایی را به او داد و همچنین از ویژگی‌های خود نیز چیزی به او بخشید.

هوش مصنوعی: پسر از آن زن نازنین و زیبا با ویژگی‌های برجسته‌اش خوشش آمد و نام او را شیدشب گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی ستاره‌ها چندی در آسمان گردش کردند و از این دنیا رفتند، تنها خورشید و ماه باقی ماندند.

هوش مصنوعی: به او افتخار کنید که همچون سرو بلند قامت، هنر و نام نیکویی را به دست آورده است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از آسمان با بال‌های گسترده‌اش بر سرش سایه‌ای از جلال و عظمت داشت.

هوش مصنوعی: از زابل، پادشاه اختر، به او جامه‌ای هدیه داد و همزمان تختی را به شیدسپ تقدیم کرد.