هوش مصنوعی: از خواب غفلت بیدار شد و آماده مبارزه گردید، مانند شیر که برای رسیدن به هدفش شجاعت و عزم دارد.

هوش مصنوعی: مانند فیل مستی که با رامین دست به گریبان شده، مرگ ناگهان آمد و جانش را از او گرفت.

هوش مصنوعی: رامین به مرو گفت که تیغ را بر سر خود نگه‌دار، چرا که از من هیچ آسیبی به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: من رامین هستم، برادری که جانش را به خاطر کینه‌ای به آتش می‌زند.

هوش مصنوعی: تیغ و دستانت را بگذار کنار، چون این بندها که تو را از مرگ و کشتن محافظت می‌کنند، قابل اعتمادند.

هوش مصنوعی: زمانی که فرمانده از خبر صدای رامین مطلع شد، قلبش از کینه پر شد و دنیا را تاریک و سیاه دید.

هوش مصنوعی: دست از زبان برآورد و شروع به ناسزا گفتن به رامین کرد و به خاطر کینه‌اش، نام نیک او را زیر سوال برد.

هوش مصنوعی: رامین به سرعت و با قدرت به جلو می‌رفت، مانند شیری که به شکارش می‌شتابد. ناگهان با شمشیر بر سر دشمنش ضربه‌ای زد.

هوش مصنوعی: رامین با نیمی از سپر خود به سمت یکی از دشمنان حمله کرد و خنجرش را از غلاف بیرون کشید.

هوش مصنوعی: رامینه با شمشیری بر سر زرد ضربه‌ای زد که مغز او را به بیرون پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: سر او را با یک دست جمع کرده و به زمین گذاشته است و از خونش گل‌های قرمز بر روی گل‌ها پاشیده شده است.

هوش مصنوعی: چنان که زرد، که بدبخت و کشته شد، در دز نبرد دیگری زحمت دیگران را کشید.

هوش مصنوعی: ماه در آسمان از ترس اینکه بر چهره‌اش قطره‌ای خون بریزد، از ابر بیرون نیامده است.

هوش مصنوعی: در هر جا که نگاه می‌کردی، نشانه‌هایی از مرگ و خشونت به چشم می‌خورد و در هر کوی و برزنی انبوهی از قربانیان وجود داشت.

هوش مصنوعی: بسیاری به خاطر ترس از مرگ، از مکان امن خود بیرون رفتند، اما از آنجا نتوانستند فرار کنند.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد به خاطر عشق به ویس، در دل خود کینه‌ای به وجود آوردند، اما جان را برای او فدای نکردند.

هوش مصنوعی: دشمن در هر کجا وجود دارد، اما شب‌ها به خاطر بدی‌هایی که می‌اندیشد، در عذاب و رنج است و در روزها به خوشی و سرخوشی می‌گذرانند.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، سه نوع روشنی از بین رفت، به گونه‌ای که تمام آنچه باقی‌مانده بود، وضعیت زرد رنگ و بدبختی را به جا گذاشت.

هوش مصنوعی: شبی تاریک و سیاه، مانند جوانی که به رامین خوشبختی جاودانه‌ای بخشید.

هوش مصنوعی: اگرچه او (منظور شخص) به ثروت و جواهر دست نیافته بود، اما برادر او را نادیده نگرفت و از او دریغ نکرد.

هوش مصنوعی: هرچه در این دنیا می‌بینی، به همین شکل است؛ زیر این ظواهر زیبا، زهر کینه نهفته است.

هوش مصنوعی: گل با خار همراه است و زیبایی‌اش با اندوه گره خورده است؛ در حالی که هوا با رنج، سودش همواره با ضرر همراه است.

هوش مصنوعی: وقتی رامین جسد او را بر روی زمین دید، به سرعت بر تن خود گریست و لباسش را پاره کرد.

هوش مصنوعی: بسیار غمگینم، برادر فرخ من؛ تو برای من به اندازه جان و چشمم ارزش و اهمیت داری.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش تند باد، دستم جریحه‌دار شده و تنم به شدت آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: چرا برادرم را کشتم، در حالی که خودم به دست خودم آسیب دیدم؟

هوش مصنوعی: اگر هزاران زر و جواهر هم بیابم، نمی‌توانم برادری دیگری چون تو پیدا کنم.

هوش مصنوعی: چون رامین برای کشته‌اش بسیار گریه کرد، اما در این سوگ، اندوهش هیچ فایده‌ای نداشت.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در این موقعیت نه برای گله و شکایت مناسب است و نه برای لذت‌بردن، بلکه باید در'esprit فعالیت و تلاش بود و نام و اعتبار را به دست آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که بر اثر بد suerte رنگ چهره‌اش زرد می‌شود، مانند گوسفندانی می‌شود که در برابر گرگ‌ها قرار دارند و شبانی برای حفاظت از آن‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خنجر مانند یک سخنران خطبه‌خوان به نظر می‌رسید که مغز آن به عنوان منبر برای بیان اندیشه‌ها و تفکراتش عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمان حکومت، رامین برای شاه مراسم خوشامدگویی و دعای خیر می‌خواند و در پاسخ آسمان نیز آمین می‌گفت.

هوش مصنوعی: آن شب شبی بود معروف و پرآوازه، مانند ماهی که در کنار ویس برای رامین عزیز می‌درخشید.

هوش مصنوعی: زمانی که شب تاریک و بدی آغاز می‌شود، بدبختی و اندیشه‌های ناپسند شریک می‌شوند و در میان دل‌هایی که پر از کینه و حسد هستند، در می‌آیند.

هوش مصنوعی: وقتی صبح شد، بخت رامین به او روی آورد و بر روی زمین، به خاطر شریفی که داشت، زینت و زیبایی بخشید.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی رامین در جهانی روشن و تابناک او را شاد و خوشحال کرده است و او به خاطر سرنوشت خود احساس خوشبختی می‌کند.

هوش مصنوعی: او به وضوح در کنار دلبرش نشسته و به خاطر او خودخواه شده و سرنوشتش به طور خودسرانه تغییر کرده است.