هوش مصنوعی: ابروی او به گونه‌ای بود که گویی برای پایان دادن به زندگی‌ام امضا می‌کرد و مژه‌اش نیز این حکم را بدون اینکه بیرون بیاید، به اجرا درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: دل سنگی به حال من سوخته بود و در عوض چشمان خونین او، این وضعیت مرا تماشا می‌کرد.

هوش مصنوعی: قد او به گونه‌ای بود که هر بار که قدم می‌زد، مشکلات و نزاع‌ها به وجود می‌آورد و صحبت‌هایش نیز از هر زبانی که برمی‌آمد، باعث ایجاد فتنه و آشوب می‌شد.

هوش مصنوعی: همه مردم نگران و در تشویش هستند، در حالی که فقط یکی از افراد بی‌سر و پا می‌تواند اینقدر سر و صدا و هیاهو راه بیندازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از جلوی چشم ما عبور کند، حتی اگر از نظر فیزیکی دور شود، همچنان در دل ما جای دارد و فراموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر دلی که به عشق تو درگیر خیال تو شده، مانند کسی است که در سرزمین ما وارد شده و در آن محو گشته است.

هوش مصنوعی: من به هر شاخه از این باغ که نگاه می‌کنم، به دلیل ظلم و بی‌عدالتی، آشیانه‌ای برای خود ساخته‌ام و از آنجا احساس آزادی می‌کنم.

هوش مصنوعی: نگاهی به وضعیت دل من بینداز که در نظر کسانی که در این دنیا هستند، به طرز عجیبی رسوا و بدنام شده‌ام.

هوش مصنوعی: غم و تلخی من از زندگی به اندازه‌ای است که آرزومندم قلبم طعم آرامش را از مرگ بچشد.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه سبزه از خاک بیرون بیاید، کاش دل عارف تمایل به سبزه و دشت می‌کرد.