از ارتباط شعر با طمع سخن می گوید.
خود انوری ده ها سال-حدود سی سال- شعر طماعانه گفته و بعد پشمیان شده و توبه ای واقعا جدی نموده و این شعر را در اواخر زندگی سروده است.
عدم توجه به دو مقطع خاص زندگی اش موجب می شود وی را ثنوی المشرب و دارای روحیه ی تناقض آمیز بخوانیم چنانکه استاد شفیعی کدکنی هم در کتاب کم ارزشی، به اشتباه- و مقداری نیز از روی بی انصافی- انوری را ثنوی و دوگانه پرست می خواند.
در باب قناعت و طمع وی و طرفداری اش از شعر و شعر ستیزی اش و مباحثی دیگر نیز دکتر همین اشتباه را مرتکب شده است.
مصرع طیرگیها هم غلط املایی دارد. تیرگیها.

اشتباه می کنید. طیرگیها درست است، نه تیرگیها.
طیرگی همام طیره گی بوده و "طیره" یعنی خجالت و شرم.