هوش مصنوعی: چشمان شوخی که هرگز پلک نمی‌زند، دل صبر را در خود پرورانده و حالا دیگر کلامی نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: من از بی‌وفایی‌ها و آزارها زخم‌های زیادی دارم، اما هنوز که هنوز است، وقتی فرصتی پیش می‌آید، درد جدیدی بر دردهای گذشته اضافه می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی با طعنه و کنایه به من آسیب می‌زدی، اما حالا که دل را به یاد می‌آوری، حتی دیگر این کار را هم نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: بی‌تردید، شادمانی واقعی فقط از عشق سرچشمه می‌گیرد و کسی نمی‌تواند از آن لذت ببرد مگر اینکه عشق را احساس کند. در عوض، در غم و اندوه هیچ‌کس نمی‌تواند با دست خود شادی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: خدایا، چه بلای عجیبی است که به واسطه آن، هیچ بارشی از چشمان نمی‌چکد و ابری در آن دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان او در کدام گوشه است که دل نربايد و زلف‌هایش کدام نظمی را به هم نمی‌ریزد؟

هوش مصنوعی: در یک زمان خوش، در سرزمینی خوب، فرصتی پیش آمد که دل را شاد کرد، فرصتی که هیچ سلطانی نمی‌تواند به آن دست یابد.