هوش مصنوعی: ای کسی که کائنات به وجود تو می‌بالد، تو پیش از اینکه دنیا آفریده شود، وجود داشتی و هیچ‌گاه از خالق کم‌تر نیستی.

هوش مصنوعی: ای کسی که صاحب دل و قلب مردم هستی، ای اهل قدرت و مقام، دستور دهنده و صاحب دریاها، تو کسی هستی که دارای ثروت و امکانات فراوانی هستی.

هوش مصنوعی: خواسته‌های تو مانند حرکت افلاک، سبب‌ساز مسیر زندگی‌ات هستند و طبیعت تو همچون زمین، آرامش و سکون را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: از تلاش و کوشش تو آسمان‌ها وسعت و امتیاز گرفته‌اند و به خاطر وجود تو، زمان شکل و ساختاری یافته است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و هنرمندی تو، همه جا در آرامش است و به خاطر دقت و احتیاط تو، همه جهان تحت کنترل و مراقبت قرار دارد.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که با وجود تدبیر و حزم تو، گروهی از گرگ‌های ستمکار به حیات نازک و آسیب‌پذیر بره‌های آرامش و آسایش حمله کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در کنار پادشاه، بستر عدالت گسترده شده و این باعث شده تا خوشبختی و خوشبختی تو به وضوح نمایان شود.

هوش مصنوعی: به جایی رسیده‌ایم که به خاطر خواب آرام و امن، دسیسه‌ها و فتنه‌ها به کناری رفته‌اند و دیگر توجهی به آن نداریم.

هوش مصنوعی: از خواب آرام و شیرین، نعمت و ثروت تو وجود ندارد، جز اینکه خوش‌شانسی و سرنوشت تو بیدار و هوشیار است.

هوش مصنوعی: عدالت تو مانند سایه‌ای است که خورشید نمی‌تواند آن را با هیچ تلاشی به دست آورد و در هیچ حساب و کتابی نمی‌توان آن را اندازه‌گیری کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آفتاب در روز قیامت پنهان نشود، اگر کسی به زیر سایه‌ی عدالت تو بیاید، باید از او مراقبت کنی.

هوش مصنوعی: نظر تو همچون شعله‌ای در آسمان تأثیری عمیق گذاشته است و هنوز نیز آن حرارت و اشتیاق در فضا در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: خونسردی و بزرگواری تو بر روی زمین مانند سایه‌ای گسترده شده است و حتی طبیعت در آنجا هنوز آرامش و وقار خاصی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو به دریا برسد، همچون دانهٔ اناری در دل صدف، در عمق وجود قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر نسیمی از دهن تو بر جنگل بگذرد، عطر شیرینی مانند گلابی که از آخور یک آهو می‌برد، در فضا پخش خواهد شد.

هوش مصنوعی: جایی که درباره حقیقت باران صحبت می‌شود، افرادی که فقط به تقلید از دیگران می‌پردازند، به شکل مختصر و خلاصه حرف می‌زنند.

هوش مصنوعی: می‌گویند که ابر، آب را از دریا می‌گیرد و سپس با وزش باد، آن را بر سرزمین فرومی‌ریزد.

هوش مصنوعی: این موضوع داستانی است و چیزی بیشتر از این نیست که به دلیل شرم، قطرات عرق از دستان تو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هر کسی که با تو ارتباط برقرار کرد و از تو بهره‌مند شد، در حقیقت از سرنوشت و تقدیرش بوده، مانند آتش که از یک خیار برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: ای خورشید محبت، ای آسمان سرپناه، تو از هر دو، یعنی از نور خورشید و آسمان، برکاتی داری که برای دیگران بی‌نظیر و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: من از گفته‌هایم سه بیت از یک شعر را بیان می‌کنم که در آنجا نه از اعتبار خاصی برخوردار بود و نه به صورت گزاف یا استعاره‌ای به کار رفته بود.

هوش مصنوعی: در این متن، شاعر بیان می‌کند که او در این شعر به شکلی تضمینی و مطمئن از مدح و ستایش سخن می‌گوید، اما در عین حال تأکید می‌کند که قدرت و توانایی کافی برای سخن گفتن در مورد کسی را ندارد. این نشان‌دهنده تواضع و احساس عدم لیاقت او برای مدح فرد مورد نظر است.

هوش مصنوعی: اما چون این یک سنت قدیمی است، احیای آن در شعر و هنر شاعران بزرگ جایز و منطقی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فکر تو مشکل امروز را دیده است و تلاش تو نتایج سال را به بار آورده است.

هوش مصنوعی: توانایی قضاوت و برحضور بودن بر تمام موجودات را دارد، مانند آفتاب که با بخشندگی و فراوانی خود به همگان نور می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر در ابر ویژگی‌ای به دست تو بدهند، با دست خالی هرگز از درخت چنار چیزی نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: بهار می‌آید و مانند چرخش ستارگان، دنیای باغ را با زیبایی و نشاط پر می‌کند.

هوش مصنوعی: بگذار که باد، مقام تو را به بالاترین حد برساند و وفای به عهد تو، به مانند مداری برای آسمان‌ها باشد.

هوش مصنوعی: دست قدرت و نفوذ تو فراتر از آسمان است و این جایگاه و مقام تا روز قیامت باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره می‌شود که خورشید، در حال مراقبت و نظارت بر دشمن تو است و به نوعی او را تحت نظر دارد. همچنین، سم اسبان تو مانند گوشواره‌ای در گوش دشمن قرار گرفته است که نشان دهنده قدرت و زیبایی توست. این تصویرسازی، نشان‌دهنده شجاعت و توانمندی تو در مقابل دشمان است.

هوش مصنوعی: در جریان زندگی‌ات، مانند درختی با شرافت و افتخار رشد کن تا زیبایی‌های جهان را به نظاره بنشینی و از آن بهره‌مند شوی.