هوش مصنوعی: ای خنجر پیروز، تو به پشتیبانی سلطنت عالم آمده‌ای. تو همچون گوهر پاک و باارزشی، به نسل آدمیت روشنی می‌بخشی.

هوش مصنوعی: ای تو که در کلامت، صدای پیروزی و فتح نهفته است و در نقشت، رازهای زندگی و گردش زمان پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چه سرنوشت برای تو مقدر کند، تو بر آن تسلط داری و هر قدمی که برداری، به تدبیر و قدرت تو بر می‌گردد.

هوش مصنوعی: بیم نبرد تو باعث شده که مریخ آشفته و نگران شود و رشک بزم و شادی تو ناهید را در غم و اندوه فرو ببرد.

هوش مصنوعی: جمال و زیبایی تو بر نام‌های تو مانند نقطه‌ای در زلف عروس است و پرچم پیروزی بر نیزه‌های تو همانند نشانه‌ای از برتری و افتخار است.

هوش مصنوعی: در اژدهای پرچم تو، حمله تو را روح‌الله می‌دانند، انگار که او در آستین مریم پنهان شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به رابطه‌ی دوسویه و تعامل بین ویژگی‌های شخصی و رفتارها اشاره می‌کند. طرف اول به نوعی خود را با شهرت و آوازه‌ی دیگری تطبیق می‌دهد و در عین حال، طرف دوم نیز با انصاف و دقت به اندازه و وزن آن شخص رفتار می‌کند. به عبارت دیگر، این دو نفر به گونه‌ای به هم پاسخ می‌دهند که نشان‌دهنده‌ی تأثیر و تاثر متقابل آنها بر یکدیگر است.

هوش مصنوعی: زیر بار سنگین اطاعت و فرمان تو، تمام روز از سپیده‌دم تا غروب تحت تاثیر تو هستم.

هوش مصنوعی: دستی به قدری نیرومند است که وقتی فرمانی صادر می‌کند، حتی سنگی که نقش انگشتری بر آن حک شده را هم به راحتی قبول می‌کند.

هوش مصنوعی: در این شعر به این نکته اشاره شده است که نوشته‌ها و آثار تو، یعنی کارهایی که انجام داده‌ای، به نوعی تحت تأثیر قلب و احساسات تو قرار گرفته‌اند. این بیانگر ارتباط عمیق میان احساسات و آثاری است که فرد خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: در آنجا که حُسن و بخشش مثل کمان در دستانت جلوه‌گری می‌کند، ابر حسود پر از حسد، تیرهایی را مانند زهر از کمان رستم رها می‌سازد.

هوش مصنوعی: هرگز درخت چنار بدون ثمر نیست. اگر ابرها به یاد دستان تو باران ببارند، نم و رطوبت خواهد آورد.

هوش مصنوعی: با آسمان صحبت کردم و گفتم امکان دارد دستی فراتر از دست تو در کارهای دنیا وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: او گفت که توانایی و عظمت پادشاهی سلیمان، این شاه بزرگ و پیروز، نشان‌دهنده قدرت و جایگاه ویژه‌اش است.

هوش مصنوعی: او به قدری آگاهی و تسلط بر کارهای دنیا دارد که تا ابد هرگز برای من دلیلی بر ناراحتی وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: تا وقتی که قدرت و موفقیت او ادامه دارد، من نیز در کنار او هستم و با تمام توانم از او حمایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: گفتم که آیا می‌توانی تاثیراتت را کنترل کنی؟ او پاسخ داد که تو از تقدیر چه می‌گویی؟

هوش مصنوعی: چرا باید همچنان شاهد باشم که او نگران و مراقب است و من را مانند یک سگ به بند کشیده است؟

هوش مصنوعی: ای بادپای مرکب: تو اندیشه‌ات را به تصویر می‌کشی و با رنگ‌آمیزی خنجر خود، یاری و پشتیبانی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: تو که همچون شعله‌ای در میدان نبرد با دشمنان، گسترهٔ زمین را به عرصهٔ جهنم تبدیل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در هر یک از چرخ‌های زندگی تو، نشانه‌ای از خوب و بد سرنوشت و ایمان در کارهای بزرگ دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من به خوبی‌های اخلاقی تو افتخار می‌کنم، چرا که تو هرگز در نظر زمان و دنیا به جز خوبان و بزرگواران نگاه نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: از زمانی که به خاک درگاه تو احترام گذاشتم، در هیچ مجلسی حاضر نشدم جز برای شکرگزاری از تو.

هوش مصنوعی: من تصمیمی گرفته‌ام که از دل، بندۀ تو باشم. این تصمیم چقدر محکم و قاطع است!

هوش مصنوعی: من از خدمتگزاری و بندگی تو دست نمی‌کشم، تا زمانی که خودم نیز کم نشوم. وفای من به بندگی تو همچنان ادامه خواهد داشت، چون تو لیاقت این وفا را داری.

هوش مصنوعی: از این پس آرزو دارم چشمانم دیگر بدون دیدن چهره تو روشن نباشد و زندگی‌ام بدون خدمت و همراهی تو شاد و خوش نباشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چهره‌ی زیبای نیسان درخشان است و زلف‌ها به رنگ بنفشه و پرپشتی خمیده‌اند، همواره زیبایی و آراستگی برقرار است.

هوش مصنوعی: با تابش آفتاب و سایه، کارهایت را مدیریت کن تا زمانی که آفتاب و سایه به توافق نرسیده‌اند.

هوش مصنوعی: یا مانند بنفشه، که بادی از پشت به آن وزیده و زبان به انتقاد و دفاع گشوده، یا مانند لاله‌ای که از شدت غم و اندوه، با خون خود رنگین شده است.