امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد</p></div>
<div class="m2"><p>توقیع تو اِعتَصَمت بِالله نکرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد</p></div>
<div class="m2"><p>ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۸۰۴

شمارهٔ ۶۴

تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد
توقیع تو اعتصمت بالله نکرد
هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد
ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به این نکته می‌پردازد که تا زمانی که خداوند خواسته‌ای نداشته باشد، هیچ چیز نمی‌تواند به انسان آسیب برساند. همچنین تأکید می‌کند که هیچ ظلمی نمی‌تواند به دل او نفوذ کند و خداوند او را به اشتباه شاه نکرده است. به عبارتی، قدرت و حفاظت الهی او را از هر گونه ضرر و ستم مصون داشته است.

شمارهٔ ۶۲

شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: اگر خداوند بخواهد که تو را حفظ کند، دیگر نیازی بهامان نخواهی داشت که به تکیه بر خداوند پناه ببری.

تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد

توقیع تو اِعتَصَمت بِالله نکرد

هوش مصنوعی: هرگز ظلم یا زجری بر قلب تو نمی‌تواند وارد شود، زیرا خداوند به اشتباه تو را پادشاه قرار نداده است.

هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد

ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد

شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده